38 en weer alleen: ’Ik voel me vooral loslopend wild voor jongere mannen’

Samen een hypotheek, een gedeelde vriendengroep en een gezamenlijke rekening. Maar dan loopt de vriend van Isabel op een doodnormale dinsdagavond na zestien jaar de deur uit. Ze is 38 en weer alleen.

De vrijdagmiddag loopt van een borrel in de tuin over in nog een drankje op het terras en nu sta ik ver na middernacht op ’Lotje’ te dansen in de lokale kroeg. Om me heen beweegt vooral jong grut. Op zoek naar iemand om mee te tongen aan het eind van de avond. Ik pak een biertje aan van mijn vriendin en kijk met lichtelijke afschuw naar het shotglas Salmari dat ze in mijn hand duwt. Ach, wat maakt het ook uit. Ik gooi het zwarte goedje achterover en spoel het weg met een slokje bier.

Loslopend wild

Naast me duikt een bekende van een bekende op. Hij kletst en kletst en kletst, tot hij ineens de naam van mijn ex noemt. Hoe het met hem is. „Die is niet meer”, zeg ik snel. Het lijkt me de meest simpele en pijnloze uitleg. Ik heb weinig trek om mijn relatiebreuk met deze veel jongere, vage kennis te bespreken. Ineens zie ik de blik in zijn ogen veranderen. Hij overbrugt de sociaal wenselijke afstand met een stap mijn kant op. Terwijl hij verder praat legt hij eerst zijn hand op mijn arm en daarna net wat te opdringerig in mijn nek. Ik doe een stap achteruit. „Weet je eigenlijk wel hoe oud ik ben?”, vraag ik. Hij schudt van nee, maar zegt meteen dat het hem niet uitmaakt. „En jij bent?”, pols ik. „Tweeëntwintig.” Ik schiet in de lach. „Het maakt me niets uit hoor, dat je achtendertig bent”, fluistert hij in mijn oor nadat ik mijn leeftijd noem. „Maar mij wel”, reageer ik met een grijns.  

Sinds ik als vrijgezel door het leven wandel voel ik me vooral loslopend wild voor jongere mannen. Mijn inbox op Instagram stroomt over van de vierentwintig-zesentwintig-zeventwintig-jarigen. Af en toe reageer ik op een berichtje voor wat diepgravend onderzoek. Want, wat moet zo’n jonkie met mij? Ik was een triljoen jaar samen met mijn ex, ben bij lange na niet zo goed geconserveerd als de eigen leeftijdsgenoten en een toekomst zit er al helemaal niet in. „Vrouwen van jouw leeftijd zijn zelfverzekerder. Ze weten wat ze willen”, stuurt de jongen (want het blijft toch een jonge jongen) van zevenentwintig me. Plus nog een reeks vunzige berichten over wat hij met me zou willen doen. Ik vink het af als een compliment, maar ben nog niet helemaal tevreden met het antwoord.

Foto met blokjesbuik

„Je bent een verovering”, zegt de man van mijn vriendin zonder omwegen als ik de vraag maar eens bij hem op tafel gooi. „Over jou kunnen ze opscheppen bij hun vrienden.” Ineens krijg ik inzicht in een stukje mannenpsyche dat ik nauwelijks ken. Het is dus niet alleen de oudere man die het jonkie verovert, maar ook de jonge vent die het blijkbaar als een uitdaging ziet om een 38-jarige te strikken. Ik denk terug aan een verhaal van vroeger, waarbij één van mijn vrienden stoer vertelde over de vrouw van veertig die hij wist te verleiden op vakantie. Het liep af met een paar flinke tikken van haar man op zijn neus, maar in the end was dat zelfs beter voor het verhaal. Oh mijn god. Ik bén nu die (net geen) 40-jarige vrouw. Zonder man, dat dan weer wel.

Als ik besluit om maar weer een zesentwintigjarige, met een waanzinnig goed lijf, te ghosten vraag ik me ineens af wat een man in mijn plaats zou doen. Geen seconde twijfelen en er bovenop duiken vermoedelijk. Het verschil is dat hij een schouderklopje krijgt van zijn vrienden. Mijn vriendinnen blijven maar roepen dat ik met een grote boog om dat jonge spul heen moet bewegen, want daar heb ik niks aan. Ik werp nog een blik op de foto met blokjesbuik. Nou ja, niks… niks? Misschien moet ik het toch maar eens proberen.

Meer VROUW

Speciaal voor de trouwste lezeressen versturen we elke dag een mail met al onze dagelijkse hoogtepunten. Abonneer je hier. Verder kun je ons natuurlijk op de voet volgen op TikTok, Facebook en Instagram.