38 en weer alleen: ’Ik werd wakker met zijn heupen tegen mijn billen, zijn been om dat van mij heen’

Samen een hypotheek, een gedeelde vriendengroep en een gezamenlijke rekening. Maar dan loopt de vriend van Isabel op een doodnormale dinsdagavond na zestien jaar de deur uit. Ze is 38 en weer alleen.

In het donker zoek ik mijn kleding bij elkaar. Mijn armband op zijn nachtkastje, mijn bh op de grond en ik vind mijn broek en topje ergens tussen zijn kleding naast het bed. Ik sluip naar de woonkamer en kleed me snel aan. Maar dan bedenk ik me dat de voordeur op slot zit. Shit, nu moet ik hem toch nog wakker maken.

Als ik de slaapkamer weer inloop voel ik me zenuwachtig. Het was makkelijker om gewoon te verdwijnen, maar die escape heb ik niet. Ik werd vanmorgen sinds bijna een jaar voor het eerst naast een man wakker. Hij lag dicht tegen me aan. Zijn heupen tegen mijn billen, zijn been om dat van mij heen. Het voelde gek en vertrouwd tegelijk. Fijn, maar anders. Ik luisterde naar zijn ademhaling, voelde de warmte van zijn lichaam.

De beelden van de avond en nacht flitsen door mijn hoofd, terwijl ik daar naast zijn bed sta. Zijn vanzelfsprekende ’zullen we gaan’ in de kroeg en hoe ik met hem meeliep naar huis, alsof we allebei al wisten dat we dit zouden doen. Ik hing mijn jas over de stoel en toen ik opkeek zag ik de blik in zijn ogen. Ik wíst dat hij me ging zoenen. Het ongemak dat ik nu heb was vannacht nergens te bekennen. Ik voelde me vrij, ongeremd en zo ontspannen bij hem. Het leeftijdsverschil bestond niet, op zijn eindeloze uithoudingsvermogen na dan.

Zachtjes fluisteren

Zachtjes steek ik mijn hand uit naar zijn schouder. Ik fluister zijn naam. Als hij zijn ogen opent zie ik dat hij even niet weet wat er aan de hand is. Dat moment tussen slapen en wakker zijn, waarop de puzzelstukjes nog niet in elkaar klikken. Maar dan zie ik zijn herinneringen aan vannacht terugkomen. Hij fluistert zachtjes ’goedemorgen’ en ik vraag of hij de deur even voor me wil opendoen.

Ik ken hem van wat avondjes in de kroeg. Hij is véél jonger, niet uitgesproken knap, maar er is iets in zijn doen en laten wat me aantrekt. Van zijn lach ga je automatisch lachen. Hij heeft iets ondeugends over zich, alsof hij altijd van plan is om iets te doen wat niet mag. Hij gedraagt zich als een jonge hond, die van elke minuut in het leven wil genieten. Het is zo anders dan ik ken, zo anders dan ik gewend ben.

Leeftijdsverschil

Ja, ik heb mezelf weleens afgevraagd of ik met hem naar bed zou kunnen. Misschien flirtte ik stiekem wel een beetje op die avonden, gewoon voor de lol. Het leeftijdsverschil maakte de mogelijkheid toch ongedaan. En ik voelde me gevleid, dat ook. Nu loop ik achter hem aan de trap van zijn appartement af. Hij schoot snel een korte broek en sweater aan toen hij uit bed stapte. We mompelen iets tegen elkaar over hoofdpijn en dat het laatste borreltje er misschien één te veel was.

Ik heb haast om weg te komen. We omarmen elkaar snel, geven geen kus. Buiten staat mijn vriendin al te wachten, de motor van de auto draait en ik wandel snel weg. Weg van hem, weg van zijn huis, weg van die nacht. Ik trek het portier open en laat me naast haar op de bijrijdersstoel zakken. Als ik haar aankijk begint ze te lachen. En ik sla grinnikend mijn handen voor mijn gezicht. Wát een wending, wat een nacht.

Meer VROUW

Wil je niets van VROUW missen? Speciaal voor de trouwste lezeressen versturen we elke dag een mail met al onze dagelijkse hoogtepunten. Abonneer je hier. Verder kun je ons natuurlijk op de voet volgen op TikTok, Facebook en Instagram.