Een kind schudt aan de grondvesten van je identiteit. ‘Probeer nooit een perfecte moeder te zijn’

Interview

Het brengt Liesbeth Woertman in tranen dat ze niet de moeder was die ze had willen zijn. ‘Ik vind het de moeilijkste rol die er is. Je weet dat je een kind kan maken of breken, en dat je altijd tekortschiet.’ Van haar kleinkinderen leerde ze alsnog hoe vanzelfsprekend liefhebben kan zijn.

Als kind dacht Liesbeth Woertman (71) lang dat God een fout had gemaakt, al rekende ze Hem die niet aan. ‘Ik had het gevoel dat ik in een ander gezin hoorde. Dat mijn echte ouders me op een dag zouden komen ophalen.’

Dat gevoel – wie ben ik? waar hoor ik thuis? – sijpelt door de rest van haar bewogen levensverhaal, inclusief haar eigen jonge moederschap. Over die voor iedereen herkenbare identiteitsvragen schrijft de hoogleraar psychologie in haar nieuwste boek Zeg me wie ik ben. 

Ken en Barbie

Na een handdruk gaat Woertman direct voor naar de eettafel, waar een thermosfles koffie al klaar staat. Erboven een kunstwerk, metersgroot, in gedempt groen. Het toont deuropeningen, zuilen, drempels – licht en donke..