Geen ‘Tantie Bagage’ meer

Zo ook Emmanuel (16). Door de lichamelijke beperking van Emmanuels zusje konden zijn ouders de zorg voor hun kinderen financieel niet dragen. 

Emmanuel tilt zijn zusje. Door haar lichamelijke beperking kan zij niet lopen. - beeld: Mona van den Berg

Voor Emmanuel werd het noodzakelijk dat hij stopte met school en ging werken. Op de markt werkte hij als ‘Tantie Bagage’; vrij vertaald betekent dit ‘meisjes en jongens die zware pakketten en tassen van anderen tillen’. Tien uur per dag, zeven dagen per week. Op een goede dag verdiende hij drie euro, vaak niet eens de helft. Emmanuel: ‘Ik was nog maar twaalf. Elke dag deed mijn hele lichaam pijn van het sjouwen. Soms wilden mensen me niet betalen, of ze sloegen me.’ Het harde marktleven maakte Emmanuel opstandig, hij raakte betrokken bij vechtpartijen. Zijn vader Yagba zag met pijn aan hoe zijn zoon omging met jongens die hem op het slechte pad brachten.

Tot Emmanuel in contact kwam met SOS Kinderdorpen. Emmanuels familie werd voorzien in hun dringende eerste levensbehoeftes. Zijn familie ontving eten en ouderschapstrainingen. Emmanuel kreeg een naaimachine en stageadres waar hij nu stoffen bewerkt als leerling-meubelmaker. Zijn vader vertelt trots: ‘Emmanuel kan nu aan zijn toekomst werken en het harde leven op de markt achter zich laten.’

Op de markt waar vandaag de dag nog veel jonge kinderen als ‘Tantie Bagage’ werken. - beeld: Mona van den Berg

Emmanuel en zijn familie nemen deel aan het familieversterkende programma.  - beeld: Mona van den Berg

Na zijn stagedag laat Emmanuel nog een talent zien: voetbal - beeld: Mona van den Berg

Vol passie stoffeert Emmanuel meubels en droomt hij van een toekomst als bekende meubelontwerper.  - beeld: Mona van den Berg

Emmanuels vader Yagba: ‘Ik ben zo blij dat Emmanuel weer een doel in zijn leven heeft.’  - beeld: Mona van den Berg