Gloria Estefan (67) over haar bijzondere band met ons land: ’Diep in de nacht voor discotheek in Utrecht kreeg ik een idee’

,,Ik zal nooit vergeten waar ik vandaan kom en ik heb zelfs de videoclip voor de song La Vecina opgenomen in het appartementencomplex waar ik na onze vlucht vanuit Cuba met mijn moeder terechtkwam”, vertelt de zangeres.

„Ik was er 65 jaar lang niet meer geweest en op de voordeur na, was het nog exact hetzelfde gebouw. Mijn moeder was een hele sterke vrouw en zorgde ervoor dat naast ons, het hele appartement werd gevuld met gevluchte Cubaanse moeders en hun kinderen.”

Een opvallende nieuwe song op het album is My Beautiful Boy (For Sasha), de enige song die haar man Emilio niet schreef, maar uit de koker van Gloria zelf komt. ,,Ik schreef het speciaal voor mijn kleinkind want ik heb echt een prachtige band met Sasha en het is zo mooi om oma te zijn.”

Sasha kwam op aarde in een wereld vol luxe en mogelijkheden. Maar Gloria moest met haar migrantenachtergrond vechten voor alles. Behept met een stevige dosis intelligentie en wilskracht. Ze studeerde af aan de universiteit van Miami op de vakken psychologie en de Franse taal en kreeg kort daarna een beurs aangeboden voor de prestigieuze Sorbonne-universiteit in Parijs.

Maar juist in die periode ontmoette zij de vijf jaar oudere Emilio die net als Gloria met zijn familie vanuit Cuba naar Amerika was gevlucht en haar overhaalde om bij zijn band Miami Latin Boys te komen zingen. ,,Ik koos voor een carrière als zangeres en het was de beste keuze in mijn leven.”

Vader was gearresteerd

Ze vluchtte destijds met nauwelijks een positief vooruitzicht. Haar vader was gearresteerd door het regime van Fidel Castro en met haar moeder betrok ze met andere vaderloze mamma’s een piepklein appartement in Miami, Florida.

Met haar talent, intelligentie, doorzettingsvermogen en de onvoorwaardelijke steun van haar man Emilio Estefan veroverde ze in de jaren 80 de wereld. Hits zoals Rhythm Is Gonna Get You, Conga, Oye Mi Canto en velen andere songs liggen in het collectieve geheugen van miljoenen fans over de hele wereld.

Een hit-machine is ze allang niet meer, maar op haar nieuwe Spaanstalige album Raices laat ze horen dat haar passie voor tropische Latijns-Amerikaanse muziek nog altijd stevig intact is.

Vorige week werd ze tijdens de American Music Award in Las Vegas nog geëerd door Jennifer Lopez voor wie Gloria destijds de doorbraak-hit Let’s Get Loud schreef. Gloria, nu 67, is weinig veranderd. Gehuld in een uiterst fraaie rode jurk en met de cover van Raices als decor, lacht ze haar zo bekende lach als ze terugkijkt op het eervolle feestje in de gokstad.

,,Het was een geweldig event, maar ik voel mij altijd wel een beetje ongemakkelijk als collega’s allemaal geweldige dingen over je zeggen. Ik heb echt gebloosd en heb zelf gevraagd of ze dat intro met al die lof uitingen wilden inkorten. Maar het was ook mooi omdat ik in 1991, precies een jaar na mijn vreselijke ongeluk met onze tourbus, weer voor het eerst op het podium stond en dat was bij de American Music Awards.”

Gloria balanceerde na die crash op het randje van de dood en was een poosje verlamd. ,,In die periode was Emilio er altijd voor mij. Ik weet dat ik pas na een half jaar mijn ondergoed weer zelf aan kon doen.”

Emilio is nooit ver weg

Haar man is nooit ver weg, maar op Raices is zijn rol groter dan ooit tevoren. „Emilio maakt het allemaal zo makkelijk voor mij. Simpelweg omdat, de perfectionist die hij is, echt alles had opgenomen, waardoor ik mij volledig kon richten op mijn zangpartijen.”

Ze doet er nog een schepje complimenten bovenop. ,,Hij is in staat om 50 dingen tegelijkertijd te doen, terwijl ik mij het liefst focus op één project. Ik ben al een poosje bezig met het schrijven van een nieuwe musical Basura (waardeloos) die nu klaar is en volgend jaar in première gaat.”

Een grappig detail is dat Nederland aan de basis van haar eerste internationale succes lag. Ze lacht hartelijk. ,,Jazeker! Nederland was het eerste land waar Dr. Beat een enorme hit werd. Daarnaast weet ik nog precies wanneer ik het idee voor de song Conga aan mijn drummer gaf.”

Waar dat was? „Om precies te zijn voor de discotheek Cartouch in Utrecht, om drie uur midden in de nacht. We hadden daar net een potpourri van Latijns-Amerikaanse muziek gespeeld en de reactie van het Nederlandse publiek was zo geweldig, dat ik daar op dat moment op het idee kwam om een liedje te schrijven over een ritme waarbij de conga-trommel altijd wordt gebruikt.”

Maar Nederland heeft haar muziek altijd goed begrepen, vindt ze. „Ik weet nog dat ik in jullie land was en op de radio werd Celia Cruz (Gloria’s grote voorbeeld) gedraaid. Ik vond dat destijds ongelooflijk.”

Vrolijke klanken op Raices

Ondanks alle vrolijke klanken op Raices, kijkt Gloria als voormalig vluchteling met afgrijzen naar het huidige politieke klimaat in Amerika. ,,Het is vreselijk en ik geef je voorbeeldje. Toen ik vorige week vanuit Las Vegas terug vloog naar Miami, stapte er net voor het opstijgen een agent binnen. Hij trok een baby’tje van nog geen drie maanden oud uit de armen van zijn moeder. Buiten moest zij haar papieren laten zien, terwijl ze de baby niet eens mocht vasthouden.”

„Waarom? Waar is onze menselijkheid gebleven? Ik snap heel goed dat er wetten nodig zijn om migratie te voorkomen. Ze hebben immers al de grenzen dichtgegooid. Maar waarom richten ze nu opeens de pijlen op Amerikaanse burgers die al jaren ons land dienen, hun belasting netjes betalen en hard werken. Het maakt mij heel onrustig, zeker omdat ik al zoveel dingen in mijn leven heb gezien. Ik werd in 1957 geboren en zag hier in Amerika de segregatie van Afro-Amerikaanse mensen maar wat ik nu zie is echt ongekend.”

Wat haar wel gelukkig maakt is dat al haar protegees het zo goed hebben gedaan. ,,Ricky Martin, Shakira, JLO… Ze hebben allemaal een geweldige carrière en ik ben zeer gelukkig dat Emilio en ik daar een mooie rol in konden spelen.”  

Raices (Sony Music) van Gloria Estefan is nu te koop.