Iemand gaat mijn oude studentenflat binnen, ik glip mee. Zou je dat nu wel doen, zegt een stemmetje

De gordijnen in ‘mijn’ flat, op zes hoog, zijn nog potdicht. De binnenplaats is nog steeds een prettige, aangename plek, met grote bomen en schaduw. Hier picknickten Turkse families op kleurige tapijten en klonken vrolijke kinderstemmen. 

De zon schijnt, het is stil. Iemand gaat naar binnen door de nieuwe portiekdeuren, ik glip mee. Zou je dit nu wel doen, fluistert een stemmetje. De nieuwsgierigheid wint, ik stap in de tijdmachine. 

Winkelwagen, op zes-hoog in het trappenhuis. - beeld: nd

De lift is nog dezelfde. En op zes hoog stinkt het nog steeds naar urine, er slingert een winkelwagen, er liggen peuken. En dan sta ik voor de deur naar het verleden. Ik druk op de bel. Dit is belletje trekken bij je eigen leven. Niet wegrennen nu.