Kan het dan toch? Toronto Blue Jays walst in eerste duel World Series de LA Dodgers plat

Toronto Blue Jays won niet alleen, maar met cijfers die eigenlijk waren voorbehouden aan de grote mannen uit Los Angeles. In Canada werd het liefst 11-4 in het openingsduel van de finale van het elk jaar weer enerverende honkbalseizoen. De Canadezen zijn overigens door die sensationele zege nog lang geen kampioen, zoals ze dat voor het laatst waren in 1993.

Daarvoor moet de best betaalde selectie met de grootst denkbare ster uit de hedendaagse sport (Shohei Ohtani verdient bij zijn club meer dan Lionel Messi en Cristiano Ronaldo, de beroemdste voetballers ter wereld) nog drie keer worden verslagen. De best-of-seven-serie gaat komende nacht verder, wederom in Toronto.

Masterclass Blue Jays

Maar de wijze waarop de Blue Jays vrijdagnacht de kampioen van vorig jaar kleineerden, wijst erop dat ze weten hoe ze deze loodzware klus moeten klaren. In het openingsduel van de World Series dienden de Canadezen in eerste instantie af te rekenen met Blake Snell, de fantastische eerste werper van LA Dodgers. Snell was deze gehele play-offs een soort machine op de heuvel, maar in het buurland bleek de linkshandige pitcher plots de controle kwijt. Hij liet in de eerste drie innings liefst zes man de honken bereiken en in het vierde bedrijf ging het pas echt mis: met een homerun maakte Toronto-slagman Daulton Varsho gelijk: 2-2.

In de zesde inning durfde LA-coach Dave Roberts niet meer met hem verder. Toen alle honken bezet waren haalde hij Snell eruit, maar in plaats van dat het beter ging, stortten de Dodgers in. Alsof de sluizen werden geopend, zo hard sloeg Toronto toe, met de grandslam van Addison Barger als historisch hoogtepunt. De gastheren stonden al op 5-2 toen Barger voor het eerst in de Toronto-World Series-geschiedenis een homerun sloeg met alle honken bezet: 9-2. En als toetje van die onvergetelijke zesde inning sloeg Alejandro Kirk ook nog een bal over de hekken (met nog een collega op het eerste honk): 11-2. Negen punten in een inning, het kolkende Rogers Centre kon z’n ogen niet geloven hoe de Dodgers werden platgewalst.

Toronto beleefde in de aanloop naar de climax van het seizoen al een prachtig honkbaljaar. Het hield in de reguliere competitie topteams als New York Yankees en Boston Red Sox onder zich, verdiende zodoende het thuisvoordeel in de World Series omdat het meer won dan regerend kampioen LA Dodgers, maar diezelfde Dodgers ook nog eens vermorzelen in de eerste de beste gelegenheid, dat hadden weinigen zien aankomen.

George Springer

In de play-offs bleek bijvoorbeeld George Springer van onschatbare waarde. Tegen de Yankees raakte hij geblesseerd aan zijn knie in de vijfde wedstrijd van hun onderlinge play-off-serie. In het zesde duel stond hij echter gewoon weer in de basisopstelling.

Zelfs met een gekneusde knie kon New York hem niet het zwijgen opleggen. „Ik stel George altijd op’’, verklaarde Blue Jays-coach John Schneider. „Al heeft hij maar een been, dan nog speelt hij.’’ Springer: „Ik voel het als een eer als er zo over mij wordt gesproken. Ik hou van dit team en dit team houdt van mij. Zoveel is dit seizoen wel duidelijk geworden.’’

De Dodgers hebben de beste werpers van de Major League Baseball onder contract staan. Komende nacht is het de beurt aan Yoshinobu Yamamoto, de Japanner met een twaalfjarig contract ter waarde 325 miljoen dollar. De zwakte bij de Dodgers is echter hun bullpen. Toronto heeft bedacht de startende werper zoveel mogelijk te laten gooien zodat zijn zwakkere vervangers eerder in de wedstrijd komen dan gepland. Die tactiek werkte in de eerste wedstrijd.

,,Voortdurend contact maken met de werpers is hoe wij in elkaar zitten’’, verklaarde Toronto-coach Schneider de sensationele eerste overwinning in de finalereeks van 2026. ,,De bal in het spel brengen, werpers laten werken. Ik denk dat we dat heel goed hebben gedaan tegen de beste spelers van de Yankees, en we zullen het tegen deze Dodgers ook moeten doen.’’

Het eerste deel van een schier onmogelijke Canadese missie is daarom geslaagd. Schneider: ,,Op naar wedstrijd twee.’’