Recensie
Een vrouw zoekt vrijheid in isolatie, weg van de verwachtingspatronen die regeren in de buitenwereld.
Haar familie en vrienden zijn in de waan dat ze in de Schotse Hooglanden is, de ik-verteller van De vrouw in de kelder van Emy Koopman, ‘waar vast weinig bereik is’. In werkelijkheid heeft de vrouw een kelder gehuurd, voorraden ingeslagen, en zichzelf opgesloten, teruggetrokken uit de wereld. In die kelder vertelt ze haar verhaal, vertrouwt het via een spraakprogramma toe aan haar computer.
Dat begin van de roman is sterk: het is vooralsnog een mysterie waarom de vrouw deze keuze heeft gemaakt. Nu ja, in die kelder is ‘niemand die zijn levensgeluk of wat dan ook van mij laat afhangen’, laat ze zich ontvallen. Maar door wie ze zich in de buitenwereld zo in beslag genomen voelde, dat is nog een grote vraag. Mooi is ook de omkering, het vrij..