2 dagen geleden
1
Interview
Op zijn zestiende ontvluchtte hij het ouderlijk huis. Hij kon zichzelf en zijn moeder niet meer beschermen tegen zijn vader. Die was geen zorgzame koning om naar op te kijken, maar een man die met deuren sloeg en dronken over de grond kroop.
Voor Johan Tahon heeft de beeldhouwkunst de leegte van zijn afwezige vader inmiddels opgevuld. Jarenlang werkte hij obsessief aan grote witgipsen beelden en zocht er de liefde die hem als kind werd onthouden. Van zijn beeldhouwatelier maakte hij een veilige zone waar hij tot rust kwam bij de wezens die hij boetseerde. Het leek alsof de beelden los van hem tot stand kwamen. Via de beelden, voelde hij, werd hijzelf gekneed.
Vanuit Antwerpen verlaat ik bij Gent de snelweg en rijd in het glooiende landschap van de Vlaamse Ardennen. De bestemming is Rozebeke, waar Johan Tahon sinds enkele jaren zijn atelier heeft in de elfde-eeuwse Onze-Lieve-Vrouwekerk. Omdat ik te vroeg aankom, loop ik een rondje om de kerk.
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
English (US) ·