Liefde volgens Grunberg: van mankementen leren houden

Recensie

De verhalenbundel Het aanwezige been mag een vrij willekeurig samenraapsel zijn, het is toch een echte Grunberg. Hij schreef de 24 verhalen voor verschillende gelegenheden, over een periode van zo’n twaalf jaar. Schijnbaar terloops opgeraapte voorvallen, scènes die stuk voor stuk bruisen van leven. En hier en daar komt ook God ter sprake.

In het titelverhaal mist Tom de trein. In het restaurant waar hij op de volgende wacht, ontmoet hij de celliste die ooit speelde op de bruiloft van zijn dochter. Qua kosten was dat feest nogal uit de hand gelopen, Tom ontvangt nog altijd aanmaningen. En het was niet eens zijn lievelingsdochter. Vooral de kreeftravioli hakte erin, twaalf dollar per couvert duurder dan de vegetarische paddenstoelenravioli. Hij staart naar de celliste op de kruk naast hem, vooral naar de plek waar ooit een been ..