Mijn werk als geestelijk verzorger wordt wegbezuinigd. Het zou meer kosten dan het oplevert

Het pastorale team waarvoor ik tot vorige week werkte, bestaat niet meer. De motivatie om ons, vier collega’s, te ontslaan, is dat Algemeen Ziekenhuis Monica in het Belgische Deurne, geen subsidie voor ons krijgt, zegt de directie, en dat we daarom meer kosten dan we opleveren. Het schrappen van de pastorale dienst is echter meer dan een besparingsmaatregel. Het betekent ook een breuk met het katholieke erfgoed van het ziekenhuis - ontstaan uit de fusie van de Eeuwfeestkliniek in Antwerpen en het Onze-Lieve-Vrouwe-Middelaresziekenhuis. In 2020 verliet de laatste non het ziekenhuis, dat voorheen een klooster was. Het werd kort daarna gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw. Vier jaar later valt dus ook het doek voor de pastorale dienst.

Dat er besparingen nog waren, was al in juli aangekondigd. Er werd toen een onderscheid gemaakt tussen zorg- en niet-zorgberoepen, waarbij pastoraal werk tot de niet-zorgberoepen werd gerekend. Bezuinigingen zijn soms onvermijdelijk, maar het roept toch vragen op wanneer de pastorale dienst bovenaan het besparingslijstje komt te staan. Verliezen we niet meer dan een kostenpost als geestelijke zorg uit het ziekenhuis wordt weggesneden?

De beslissing van de directie weerspiegelt een groter probleem: ziekenhuispastores worden vaak ondergewaardeerd en botsen regelmatig op tegen vooroordelen. ‘Pastoraal werk is achterhaald’, hoorden we soms. Maar spirituele zorg evolueert mee met de tijd en richt zich allang niet meer alleen op religie. Iedere..