Nieuwe oorlogen, oude vragen. Theologen, denk en praat weer mee over wat een 'rechtvaardige oorlog' is

Nihon Hidankyo kreeg vorige week de Nobelprijs voor de Vrede. Deze Japanse antikernwapenorganisatie bestond oorspronkelijk uit overlevenden van de aanvallen op Hiroshima en Nagasaki in 1945. Het is de Nobelprijs nooit alleen te doen om een plechtige bijeenkomst en een mooie oorkonde. Ze wil ook echt ‘agendasettend’ zijn. De reden is dit jaar evident. 

Nog steeds beschikken grootmachten over kernwapens. Maar ook veel schurkenstaten kunnen op een fatale rode knop drukken. In een wereld die steeds onveiliger lijkt te worden, is de dreiging van een nucleaire slachtpartij onder onschuldige burgers groter dan ooit. 

De uitvinders van de kernbom wisten na Hiroshima en Nagasaki dat zij een monster hadden gebaard. Er vielen op één dag meer dan 250.000 doden. De inzet van kernwapens leek daarmee de grande finale van een oorlog waarin niemand aarzelde om ook burgerdoelen onder vuur te nemen – van de Duitse bombardementen op Guernica, Rotterdam en Londen tot de geallieerde bombardementen op Dresden, Hamburg en Berlijn.