Rabiate haatpredikers

Voor degenen die ondervraagd worden zijn tv-interviews hachelijk. Zij kunnen te veel zeggen, maar ook te weinig. In beide gevallen ontstaat grote ergernis bij de kijker. Ik zag dezer dagen twee van zulke interviews: met Douglas Murray in WNL op Zondag en met Francisco Farioli in het voetbalpraatprogramma Rondo bij Ziggo Sport. Murray zei te veel, Farioli te weinig.

Douglas Murray is een Britse publicist, terecht omstreden als verwoed omvolkingstheoreticus, die zondag bij het CIDI met onder anderen Hirsi Ali gastspreker was op een jubileumsymposium. Dan weet je wat je krijgt – en kennelijk hebben ze bij het CIDI daaraan grote behoefte. Ze „gingen vol op het orgel in hun afkeer van Europese moslims”, schrijft Abelkader Benali in zijn column in Trouw. „De zaal barstte uit in gejuich en gejoel. Zoveel racistische kakofonie verdient geen applaus maar nader onderzoek.”

Overdrijft Benali? Na het interview met Murray in WNL op Zondag houd ik daar geen rekening mee. Murray ontpopte zich daarin als een fanatieke rechtse radicaal die zelfs ontkende wat door allerlei bronnen, nota bene ook Israëlische generaals, wordt bevestigd: dat er in Gaza op grote schaal hongersnood heerst; ook Netanyahu neemt dat woord nu in de mond, zij het op een buitengewoon schijnheilige manier.

Maar Murray zei ijskoud tegen interviewer Rick Nieman: „Het is niet waar.” Murray: „Als je naar Gaza gaat en je de burgers ziet, is er geen gebrek aan voedsel, integendeel. Als je kijkt naar hoeveel voedsel er is binnengekomen, zelfs de laatste maanden, is dat meer dan de dagelijks aanbevolen hoeveelheid volgens de VN.”

Toen Nieman die bewering feitelijk weerlegde, sloeg Murray opeens een andere weg in: de Palestijnse burgers hadden er zelf om gevraagd, dan hadden ze maar niet op die terroristen van Hamas moeten stemmen. Het vernietigen van een heel land en het uithongeren van een hele bevolking? Murray haalde zijn schouders op – dat was toch in alle oorlogen gebeurd?

Nieman ondervroeg Murray kritisch genoeg, toch lijkt het weinig zinvol zulke rabiate haatpredikers zo’n invloedrijk publiek podium te bieden. Ook het CIDI zou zich dat moeten afvragen. Van het verbale gif dat zulke mensen verspreiden, blijft altijd iets hangen in verwarde, verhitte hoofden.

Van Murray naar Farioli – deze column lijkt wel zo’n tv-talkshow waarin amechtig van de hak op de tak wordt gesprongen. Ik kan het ook niet helpen dat ik beide sprekers in twee opeenvolgende dagen uitvoerig hoorde oreren. Ze delen een fanatieke toewijding aan hun missie, maar Farioli is vriendelijker en diplomatieker dan Murray. Waarom ging hij nou precies weg bij Ajax? Waarover verschilde hij van mening? Wilde het bestuur aanvallender voetbal van hem? En vroeg hij daarom om meer geld voor goede aanvallers?

Hij wilde er een uur lang in Rondo geen duidelijk antwoord op geven, hoezeer met name Ruud Gullit daar ook op aandrong. Farioli tetterde en toeterde maar door in de eentonige spreektrant die we van hem kennen. Opeens besefte ik dat ik hem straks niet zou missen – en dat verdedigende voetbal van hem al helemaal niet. Paul Simonis van Go Ahead Eagles? Kom maar.