Rob Hoogland: elk land krijgt zijn verdiende tegenstander, in Nederland is dat Johan Vollenbroek

Ik geef toe dat het nieuws, zoals door de T gebracht, dat wij ons volgens een geheim TNO-rapport aangaande de aanscherping van de stikstofregels niet voldoende kunnen voorbereiden op een oorlog zoals Mark Rutte die voor zich ziet, mij wel even bezighield.

Er stond een bezoek aan de bloemenmarkt op het Amsterdamse Amstelveld op het programma. Kon ik nog wel gaan? Ongetwijfeld zou die malle Vollenbroek ons ervan weerhouden om ons in strijd met de stikstofverordeningen tegen de Russen te wapenen.

Ik stond zelfs al op het punt om het marktbezoek te cancelen en mijn appartement te gaan barricaderen. Maar toen nam ik mijn reële levensverwachting in ogenschouw. Dat leidde tot een ander inzicht. Had de nieuwbakken NAVO-baas laatst bovendien niet gezegd – let wel: nadat hij de landverdediging in zijn vorige functie veertien jaar lang had laten verslonzen – dat wij beter Russisch konden gaan leren als wij onze defensie niet op orde zouden brengen?

Rob Hoogland: ’Ik spreek al Russisch’

Nou, dat spreek ik dus al! Ik weet hoe je wodka moet bestellen en hoe je zo’n Natasja in een hotelbar van je moet afslaan. In Moskou is dat doorgaans voldoende en daarom besloot ik de markt alsnog te bezoeken, waarna het mij gegund werd de volgende dialoog met een bloemenhandelaar te voeren.

„Heeft u ook Russische salie?”

„Pardon?”

„Russische salie. Ook wel bekend als Perovskia Blue Spire.”

„O, dat. Ik bied het tegenwoordig als Oekraïense salie aan. Anders koopt geen hond het.”

Zo zie je maar dat de oorlog altijd onder ons is. Die conversatie had ik in elk geval voor geen goud willen missen en ik keerde met vier grote potten Russische… sorry… Oekraïense salie huiswaarts, waar ik mij alsnog probeerde voor te stellen hoe het opzienbarende nieuws dat Nederland om stikstofredenen waarschijnlijk niet in staat zal zijn om aan de NAVO-normen te voldoen, door Vladimir Poetin en diens minister van Defensie Andrej Belooesov zou worden ontvangen.

„Oké, we moeten nu doorpakken, Andrej Removitsj. We gaan heel Europa denazificeren. Hoe nemen we Nederland daarbij in?”

„Ik hoor verwarrende berichten, Vladimir Vladimirovitsj. Je weet dat er jaren waren dat de Nederlandse militairen wegens een gebrek aan munitie pief-paf-poef moesten roepen?”

„Jazeker. Ik denk nog steeds dat ze ons toen in de val wilden lokken.”

„Ik ook. En nu hebben ze wéér zoiets: de stikstofregeling. Iets met een depositie van 0,007 mol, als ik het goed heb, waar 100 mol gemakkelijk zou kunnen. Dat is een grens die ze zogenaamd trekken om het milieu niet nog verder te belasten. Als ze bij de versterking van hun defensie over die grens heengaan stapt ene Johan Vollenbroek naar de rechter en wordt de boel subiet platgelegd. Zeggen ze.”

„Hahaha! En daar moet wij intuinen, Andrej Removitsj? We slaan Nederland voorlopig maar over.”