Straatvoetbaltoernooi verbindt Amsterdamse jeugd in geest van Cruijff en Nouri: ’Dit is wat Johan voor ogen had’

Oud-international Frank Rijkaard (62) staat ontspannen tussen de veldjes op de Dam terwijl kinderen straatvoetbalfinales spelen. „Ze hebben gespeeld op al die kleine veldjes door de stad. En nu mogen ze zich hier, op de Dam, allemaal kampioen van Amsterdam noemen. Dit is zó belangrijk!”

32 voetbalteams strijden in finale op de Dam

Niet minder dan 32 teams, geselecteerd via voorrondes in álle stadsdelen én Weesp, streden onder het toeziend oog van ouders, vrijwilligers, BN’ers en toeristen in de finales na een maandenlange strijd: buurt tegen buurt – Noord tegen Oost, Zuidoost tegen West, Weesp tegen Centrum.

„Ik was zelf een straatvoetballer, absoluut,” vertelt Frank Rijkaard, omringd door fans die met hem op de foto willen. „In de Kinkerbuurt speelde ik, Toen reden er nog nauwelijks auto’s, dus voetbalden we gewoon op straat. Dat was onze opleiding. Daar legde je de basis.”

Op het grote plein hangt nu vooral de spirit van Appie Nouri. Tijdens de prijsuitreiking houden enkele finalisten een groot spandoek omhoog. In dikke letters staat erop: „Nouri, we denken aan je. Heel veel sterkte.”

Tragische lot Nouri maakte diepe indruk op de jeugd

Nouri – ooit een veelbelovende speler van Ajax – raakte in 2017 tijdens een oefenwedstrijd in Oostenrijk zwaar beschadigd aan zijn hersenen na een hartstilstand. Sindsdien leeft hij in een toestand van minimaal bewustzijn. Zijn tragische lot maakte diepe indruk op heel Nederland, en vooral op de jeugd.

Zijn broer, Abderrahim Nouri, is aanwezig op de Dam. Eerder op de dag liet hij zien dat hij kan toveren met een bal: met een sierlijke bewegingen speelt hij een jonge speler door de benen en houdt balletjes hoog. Kinderen dringen rond hem om een selfie. De broer van Nouri wordt door veel jongeren sneller herkend dan Frank Rijkaard.

„Appie was superpopulair, en nog steeds,” zegt Rijkaard even later. „Ook hij is een straatvoetballer, pur sang. Wat hem is overkomen is verschrikkelijk. Maar ik snap dat hij hier nog steeds zó leeft. Hij verbindt. Ook vandaag weer.”

Teleurstelling voetbalteam Zuid-Oost groot

De sportieve spanning is intussen voelbaar op alle velden. Elk team speelt vijf wedstrijden – ook als ze niet winnen. Maar voor sommige teams draait het om meer dan meedoen. Vooral voor Zuid-Oost was de teleurstelling groot. De jongens én de meiden haalden de finale, maar grepen beide net naast de hoofdprijs.

„Ze hadden verdiend te winnen,” zegt moeder Daniëlle, die haar zoon kwam aanmoedigen. Hij speelde eerder 2,5 jaar in de jeugdopleiding van PSV. „Maar dat is gestopt – te ver reizen, te veel druk. Hij voetbalt nu bij AFC, dicht bij school. Als hij echt goed is, dan komt Ajax hem later wel halen.”

Over het toernooi: „Voor kinderen uit Zuid-Oost is dit zó belangrijk. Het is vrij, het is op straat, het is van hen. Ze waren bloedfanatiek. De besten, echt waar. Maar ja… de bal is rond. De teleurstelling dat ze het net niet haalden, is heel erg groot.”

In de categorie meiden 10-12 jaar ging de titel naar Weesp, tot voor kort nog een zelfstandig dorp net buiten Amsterdam. Nu, als nieuw stadsgebied, staat het vol trots op het hoogste podium. Onder luid gejuich nemen de meiden de beker in ontvangst. „Laat je horen voor Weesp!” klinkt het. De sfeer is uitgelaten. „Amazing!” roept een Amerikaanse toerist, terwijl hij zijn camera op het tafereel richt.

Tussen de wedstrijden door is er muziek, dans, een boksclinic, schmink en een voetbalclinic van Samir Skills. ,,Straatvoetbal verbindt de jeugd uit de betere en armere buurten’’, zegt één van de grote sponsors die zijn naam niet in de krant wil.

’Dit had Johan Cruijff voor ogen’

„Dit is wat Johan Cruijff voor ogen had,” zegt Rijkaard. „En dat zie je. Door heel Amsterdam liggen die veldjes. Sterker nog: door heel Europa, de wereld zelfs. Het geeft kinderen ruimte. Om te spelen, om elkaar te ontmoeten, om even gewoon kind te zijn. En misschien wel om dromen waar te maken.”