Suzan en Freek emotioneel bij Eva over ziekte en zwangerschap: ’Toen de longarts binnenkwam, zagen we al direct dat het foute boel was’

Het was al een veelbewogen dag voor Suzan Stortelder en Freek Rikkerink. Vanochtend om 7.45 uur debuteerden ze hun nieuwe single Niemand, ze kondigden voor mei volgend jaar extra concerten aan in het Gelredome en Freek kon melden dat de behandeling voor zijn uitgezaaide longkanker aan lijkt te slaan.

Suzan en Freek bij Eva

Er viel heel wat te bespreken aan tafel, maar eerst werd er gezongen. Nadat Eva de uitzending was begonnen met een update over herfststorm Benjamin en een gesprek over het lijsttrekkersdebat op SBS6, kort verstoord door een vegan streaker, was het tijd voor Suzan en Freek.

Eerste signalen ziekte Freek

Eva wilde weten hoe Freek ontdekte dat er iets mis was. Hij had afgelopen voorjaar al een paar weken last van steken in zij: „Mijn lichaam was aan het sputteren. Als ik een goede teug adem nam, begon ik te hoesten en ik kreeg pijn op mijn zij bij het slapen”, zo vertelde hij.

Anderhalve week voor de diagnose ontdekte hij een harde knobbel in zijn nek. Alle reden om naar de huisarts te gaan, al dacht Suzan eerst nog dat het ging om een coronavariant. Zelf had ze vorig jaar ook wekenlang last van haar luchtwegen, dus toen de huisarts hen doorstuurde naar het ziekenhuis, omdat hij vocht achter de longen constateerde, gingen ze niet direct van het ergste uit.

Foute boel

Na een week vol onderzoeken op de longafdeling bleek het een stuk minder onschuldig dan gehoopt. Freek: „Toen de longarts binnenkwam zag je al meteen: dit is compleet foute boel. Hij ging zitten en begon gelijk zijn verhaal: ’Freek, Suzan, ik heb heel slecht nieuws.’”

Rikkerink bleek uitgezaaide longkanker te hebben: naast tumoren in beide longen zijn er ook gezwellen gevonden in zijn lymfeklieren, nek en bijnier: „Maar het zit gelukkig niet in mijn hoofd”, zo voegde hij eraan toe.

Behandeling longkanker Freek

Het stel was in eerste instantie strijdbaar. Freek vertelde dat hij direct met de behandeling wilde starten, tot hij hoorde van de arts dat ze alleen levensverlengend konden behandelen. Op dat moment drong de ernst van de situatie voor het eerst tot hen door: „Dan zakt de grond onder je voeten vandaan”, gaf het duo met vochtige ogen toe.

Dat besef was nog altijd een traumatisch moment dat ze nog lang niet verwerkt hebben, omdat ze er nog niet vaak openlijk over gesproken hebben. Voor Suzan voelde het naar eigen zeggen of hun toekomst helemaal weg viel: „Mijn gevoel was: dit was het einde van ons leven. We zijn één persoon, zo voelt het. En dan krijg je ook nog een kind. Ik dacht dat ik Freek nooit beter zou zien dan op dat moment.”

Na een paar dagen kwamen ze een beetje uit de shockstand en konden ze zich richten op behandelopties. Zo kwamen er de eerste lichtpuntjes: „Nu gaat het beter en daar proberen we ons aan vast te houden”, vertelde Suzan, die ook toegaf nog geregeld ’s avonds door angsten overvallen te worden.

’Op wie moet ik boos zijn?’

Jinek vroeg zich af of Rikkerink boos was, maar de zanger antwoordde heel eerlijk dat hij niet wist op wie hij dan boos zou moeten zijn. In het ziekenhuis hoorde hij dat het ’gewoon pech’ was dat hij getroffen is door deze zeldzame vorm van longkanker. Volgens zijn longarts krijgt slechts 1 procent van de mensen te maken met deze variant.

Het duo voelt zich bovenal gesteund door alle mensen die hen berichtjes sturen, op straat aanspreken of uit het hele land komen om iets in hun brievenbus achter te laten. Al die steun ervaren ze als een warme deken. Freek: „Je denkt even dat je de enige bent die in de shit zit, maar dan hoor je dat er veel meer mensen dingen meemaken.” Volgens Suzan is dat ook de reden dat ze nu hun verhaal doen: „Als er maar één iemand is die zich minder alleen voelt als ze dit horen is dat al fijn.”

Woede van Freek

In het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis kreeg Rikkerink een medicatietraject voorgeschreven die zijn leven mogelijk met jaren kan rekken. Terwijl zijn omgeving daar enthousiast op reageerde, merkte de artiest tot zijn eigen verbazing bij zichzelf juist een groeiende woede: „Moet ik blij zijn dat ik nog maar vijf jaar heb? Dat ik dood ga als mijn kind vijf is? Dat is dubbel zo kut.”

Maar voor Suzan was het juist een opluchting, zij meende de eerste nachten na de diagnose dat ze nog hooguit een maand of twee hadden.

Terwijl Suzan zich richtte op de inrichting van de babykamer, verdiepte Freek zich na de diagnose achttien uur per dag in de research en ervaringen van lotgenoten. Met wijsheden van zowel de Westerse als Oosterse geneeskunde willen ze hun kansen vergroten, zo hebben ze ook hun hele voedingspatroon omgegooid om Freeks lijf zo krachtig mogelijk te maken. Voor nu zijn de berichten positief, zo kan Rikkerink melden: „De tumoren zijn voor een groot deel geslonken en daar ben ik heel blij mee.”

Angsten Suzan en Freek

Voordat ze hun nieuwe single zongen, wilde Eva nog weten hoe Suzan is veranderd door wat er is gebeurd: „Er zijn heel veel angsten weggevallen, ik heb maar één grote angst over. Dat is best overzichtelijk. Ik zie nóg meer wat we hebben: dat ik Freek heb en dat ik ’m alijd zal hebben. We zijn nu hier, het is nu goed en we krijgen een kindje.”

Dat er een kindje komt was juist een reden voor het stel om blij te zijn. De komst van de kleine Freek, ze hebben al een naam uitgekozen, helpt hen om het over positieve dingen te hebben en niet alleen bang te zijn voor de toekomst.

Aan het einde van het gesprek vertelden ze: „Elke ochtend worden we heel blij wakker. Weer een nieuwe dag, laten we er wat moois van maken. Het helpt ons enorm als we proberen zo dicht mogelijk bij het nu te zijn.”