Voor een dominee zijn dit de tropenweken. Hoe kan ik mij écht bezinnen op Pasen?

Ook geestelijk zijn dit tropenweken. Hoe kan ik de gemeente adviseren zich voor te bereiden op Goede Vrijdag, terwijl ik zelf mijn agenda bomvol heb gepland? Hoe kan ik mij écht bezinnen op de dood van de Heer, terwijl de liturgie voor Pasen al ingeleverd moet worden? Hoe vind ik een weg tussen al die onafgemaakte liturgieën, de één vol ‘halleluja, de Heer leeft!’, en de ander met een ‘Erbarme Dich’.

De eerste jaren dat ik dominee was, was dit echt een worsteling. Na afloop van Pasen werd ik standaard ziek, raakte mijn stem kwijt, voelde mij leeg, en dat soort dingen. Nu leer ik te accepteren dat de jetlag onderdeel is van mijn ambt. Daardoor ontstaat er opeens ruimte om te zien welke plek ík zelf inneem in de verhalen van Goede Vrijdag e..