Winnaressen op de Ventoux zijn of worden bang in het peloton

Misschien hangt het op de beboste flanken tussen de bomen, of zijn het de spelonken waarin het huist. Misschien is het de wind die het onheilspellend fluistert, of zelfs de mistral die het oorverdovend huilt. Misschien zijn het de wolken rond de top waarin het drijft. Niemand weet waarom, maar de Mont Ventoux lijkt wat te doen met vrouwen die er winnen.

Er wonnen in de geschiedenis van het wielrennen al talloze mannen op de Kale Berg, en er vonden evenzoveel drama’s plaats. Machtsgrepen, verhalen die je niet kunt verzinnen van de gele trui die op zijn wielerschoentjes rent, en lang geleden zelfs een noodlottig sterfgeval: de historie van mannen op twee wielen op de Ventoux is volvet.

Lees ook

Lees ook: Hoe NRC-journalist Thijs Niemantsverdriet de Ventoux bedwong

Bij de vrouwen is de geschiedenis nog mager. Zeer mager. Het aantal winnaars is op twee vingers te tellen. Komende zomer komt er nog een vinger bij. Voor het eerst finisht de Tour de Femmes op de Mont Ventoux. Als je het me eerlijk vraagt, zou ik niet weten of ik er wel zou willen winnen. Nee, echt niet. Lees, en huiver.

De eerste vrouwelijke winnaar op de Ventoux ooit, is Anna Kiesenhofer. Zij won in 2016 de koninginnenrit van de Tour de l’Ardèche, met bijna vier minuten voorsprong op de nummer 2. Kiesenhofer, wie is Anna Kiesenhofer, werd er in het peloton gefluisterd. Niemand wist het. Ze was fabelachtig sterk, maar koerste bijna nooit. Dat had een reden, maar die kenden we toen nog niet.

In 2021 weerklonk dezelfde fluistering wereldwijd. Kiesenhofer, wie is Anna Kiesenhofer, de winnares van het olympisch goud? De concurrentie had zich verrekend tijdens de wegrit in Tokio. Of had de onbekende Oostenrijkse met de mathematische precisie van een wiskundige berekend hoe ze winnen moest? Als je onderzoek doet naar niet-lineaire partiële differentiaalvergelijkingen, moet becijferen hoe je een wielerwedstrijd wint een makkie zijn.

Het lukte haar één grandioze keer. Na haar olympische succes hoorden we vaagjes nog wel eens van Kiesenhofer, ze won een tijdritje hier en daar – maar van fietsen in een peloton houdt ze niet, verklaarde ze zichzelf herhaaldelijk. Verdere klinkende successen bleven uit. Op de fiets althans.

De tweede vrouw die won op de Reus van de Provence is Marta Cavalli, die in het voorjaar van 2022 niet te stoppen leek. Met de beenstukken nog aan won ze de Amstel Gold Race, en drie dagen later zegevierde ze ook in de Waalse Pijl. De Italiaanse leek als een pijl vertrokken naar de absolute wereldtop, helemaal toen ze ook de Mont Ventoux Challenge won, en achter Annemiek van Vleuten tweede werd in de Giro d’Italia.

Twee weken later crashte ze heel hard in de Tour de Femmes. Daarna kwam het nooit meer goed. Niet op de fiets, althans. Ze is nog maar 27, maar de grote belofte van drie jaar geleden gaat eind dit jaar al met wielerpensioen, wegens: pelotonangst.

Dat alle winnaressen op de Ventoux bang zijn of worden in het peloton, kan geen toeval zijn. Wat hangt daar op de flanken van de berg? Wat fluistert de wind, wat zeggen de wolken? Wat zal er met Pauline Ferrand-Prévot gebeuren als ze er deze zomer wint? Met Kasia Niewiadoma, of met Demi Vollering? Misschien slaat mijn fantasie op hol, wie zal het zeggen. Of misschien is er echt een Vloek van de Ventoux.