Bart Nijman: ’Tunnelvisie bedreigt niet alleen Joden, maar het hele Westen’

Zo veel vernieling en destructie in een oorlog die – volgens de Israëlische missieplannen – nog ruimschoots een derde jaar in zal gaan, hoe wordt dat gebied ooit weer leefbaar, laat staan normaal bestuurbaar? Toch voert Israël een legitieme strijd. De Amerikaanse oorlogshistoricus John Spencer – zoek hem op in podcasts bij Triggernometry of Haviv Rettig Gur – zet uitgebreid en rationeel uiteen waarom deze oorlog in dichtbevolkt gebied zo moeilijk is, tot zoveel vernieling leidt en ook niet zomaar afgelopen zal zijn.

Bart Nijman: Israël-haters blijven reppen over ’genocide’

Spencer onderbouwt tevens waarom er relatief weinig burgerslachtoffers vallen, ondanks het feit dat Hamas de Palestijnse burgerbevolking moedwillig als levend schild gebruikt. Dit laatste weigeren Israël-haters te erkennen. Zij reppen over ’genocide’, afgelopen week wederom opgepookt door gefabriceerde argumenten door het fabulerende hobbyclubje IAGS, een kluchtige organisatie die is gekaapt door antisemitische activisten.

In zevenhonderd dagen tijd is de haat tegen Israël van onderaf, waar het ’van de rivier tot de zee’ schreeuwend door straten, scholen en stationshallen trok, omhoog gerezen tot de hoogste regionen van media, cultuur, wetenschap en bestuur.

Nooit houden we de Turkse bakker verantwoordelijk voor de daden van Erdogan. We boycotten de Chinees niet voor wat China met de Oeigoeren doet. We kijken niet alle Amerikaanse expats aan op Trump. Maar als het over Israël gaat, lijkt iedere Jood met een navelstreng verbonden aan de loop van een IDF-geweer. Dat is domweg antisemitisch en met name links is ermee besmet.

Links heeft focuspunt op Israël

Vlaamse wetenschapper Maarten Boudry – progressief, maar pro-Israël en daarom mikpunt van academische intimidatie – legde in een gesprek met Bert Brussen deze week uit hoe links vanuit het anti-koloniale denken een focuspunt heeft op Israël. Het enorme Amerika krijg je niet op de knieën, maar dat kleine bastion van westerse „koloniale bezetting” (een bezetting die het historisch gezien niet is en hooguit VN-juridisch zo gezien kan worden) in het Midden-Oosten, genaamd Israël, dat is misschien wel kapot te krijgen. Deze hoop wordt gedreven door een uit westerse decadentie geboren zelfhaat, opgeluisterd door een aanzwellend communistisch reveil.

Het linkse pleit wordt bovendien gevoerd in een extreem naïeve ’queers for Palestine’-kongsi met de islam, een ideologie die endemisch antisemitisch is en het nog slechter met Europa voor heeft dan de Marxisten. Deze revolutie zal dus niet alleen zijn eigen kinderen opeten, het heeft de potentie het hele Westen te kannibaliseren.

Wat we na twee jaar gezien hebben, is dat hoogopgeleid Nederland niet weerbaar is tegen deze oplaaiende storm. Neem de universiteitsbesturen. Die worden wellicht gevuld door uitstekende academici en bestuurders, maar in hun bestuursrol zijn het volstrekt door persbeleid, woordvoering en corporate image building geknechte niet-denkers. Onder de met gewichtige titeltjes behangen mantels schuilen makkelijk meelopende mensen.

Intimidatie door activisten

Allemaal vrezen ze niet alleen intimidatie door activisten, maar ook sociale degeneratie en carrièreschade wanneer ze niet op de juiste bladzijde van The Current Thing zitten in hun eigen bubbel.

Deze combinatie is, om het jargon van extreemlinks te gebruiken, toxisch. Het maakt tevens van Joden wat de Joden altijd al waren: kanaries in de koolmijn. Gekooid door constante verwijten worden ze vooruit gedreven in een oorlog in tunnels van sadistische militanten, die in Nederland heeft geleid tot zevenhonderd dagen tunnelvisie.

Wanneer de Joden het afleggen, gaat het met de gezondheid van de bredere samenleving niet best. Wanneer Israël als natie zou vallen, zoals zovelen hopen, dreigt een terminale teloorgang van het hele Westen. Er zijn mensen die dat vooruitzicht toejuichen.