Bashar fotografeerde de honger, nu kan hij er zelf niet meer door werken

13 uren geleden 3

Bashar kan niet meer. Zo simpel is het: de dertigjarige fotograaf Bashar Taleb, die onder meer voor NRC werkt vanuit het noorden van de Gazastrook, is er mee gestopt. Vanwege de honger.

Op zaterdag 19 juli zette hij dit bericht op Facebook: ,,Ik heb niet meer de kracht om voor de media te werken. Mijn lichaam is mager en ik kan niet meer werken.”

De afgelopen weken bleek dat inwoners van Zuid-Gaza zich in levensgevaar moeten begeven wanneer ze voedsel proberen te halen bij een door Israël ingericht distributiepunt. Meer dan achthonderd mensen werden al doodgeschoten. Omdat ze te vroeg in de rij stonden, te laat, te ongeorganiseerd, met te veel. Israël bepaalt de regels.

In Noord-Gaza word je niet doodgeschoten bij een voedseldistributiepunt. In Noord-Gaza is geen voedseldistributiepunt. In Noord-Gaza heerst honger. En over die honger hoor je veel minder. Dat gaat ook niet: er zijn amper nog journalisten, en wie er wel is, kan nauwelijks nog werken. Internationale journalisten mogen er van Israël al helemaal niet komen.

De Journalistenvereniging van een andere werkgever van Bashar, persbureau Agence France-Presse, heeft een persbericht uitgegeven. Zonder onmiddellijk ingrijpen, schrijft de vereniging, ,,zullen de laatste verslaggevers in Gaza sterven”.

Journalisten als Bashar werken en leven onder dezelfde omstandigheden als alle andere inwoners van Gaza. Om Israëlische bommen te ontwijken, verplaatsen ze zich van het ene vluchtelingenkamp naar het andere. Bashar heeft af en toe last van ernstige darmklachten. Sinds februari woont hij in de ruïnes van zijn huis in Gaza-Stad, samen met zijn moeder, vier broers en zussen en het gezin van een van zijn broers. Kussens vormen er het enige meubilair.

Werkgevers als AFP en NRC proberen de Gazaanse journalisten met wie ze werken van een goed inkomen te voorzien. Maar het is niet genoeg: er is geen eten te koop, of, als het er wel is, tegen woekerprijzen. Er zijn geen banken meer actief. Wisselen tussen cash en een bankrekening gaat tegen een commissie van 40 procent.

Reizen doet Bashar te voet of per kar waar een ezel voor gespannen is. Per auto gaat niet meer, vanwege het brandstoftekort, en omdat automobilisten het risico lopen om doelwit te worden voor de Israëlische luchtmacht.

Hulpkreten van Bashar komen dagelijks binnen. Elk moment kan NRC te horen krijgen dat zijn medewerker dood is. De andere collega’s van Bashar, bij AFP, schrijven dat hun persbureau journalisten heeft verloren in conflicten, en gewonden en gevangenen in hun gelederen heeft gehad. ,,Maar niemand van ons kan zich herinneren dat hij een collega heeft zien sterven van de honger.”

Voordat Bashar aangaf dat hij te verzwakt is om te werken, maakte hij voor NRC deze serie met foto’s en video’s.

Schaarse zakken meel worden vervoerd in Jabalia, Noord-Gaza, op 17 juni..

-Foto Bashar Taleb/AFP

Hoe leven Palestijnen in het noorden van Gaza, terwijl alle voedseldistributiepunten in het zuiden zijn? Bashar ging in gesprek met twee Palestijnen in Noord-Gaza. „Ze gaven ons eten, maar het was doordrenkt met bloed”, zegt Abdel Fattah Alsheikh vanuit zijn deels afgebrande huis in de wijk Al-Tawam, Jabalia.

Sorry, het lukt niet om de video af te spelen.
of probeer het later nog eens.

De 65-jarige weduwe Amal Hassan Muhammad Zaqqout vertelt over de moeite die het kost om haar familie in leven te houden. „Wij wonen als dode mensen.”

Sorry, het lukt niet om de video af te spelen.
of probeer het later nog eens.

„De kinderen schreeuwden om meer.”

foto bashar taleb

Sinds GHF eind mei in Gaza gemilitariseerde voedselhulp in Gaza verstrekt zijn honderden Palestijnen gedood die op weg waren naar de voedseldistributiepunten.

Foto Bashar Taleb