Bij Tarkett wordt al twintig jaar getoept tijdens de lunch

Op een bedrijventerrein in Waalwijk vraagt hoofd marketing Benelux Leandra Stroosnijder of ik wel even de reling van de – niet zo steile – trap wil vasthouden als we naar boven lopen: „Nee, dat is geen grapje.”

Op de reling is om de meter een sticker geplakt van een poppetje dat de reling wél vasthoudt. „Veiligheid staat bij Tarkett echt heel hoog in het vaandel”, zegt Leandra, terwijl we door de gang naar de kantine lopen. „Je mag hier ook niet bellend door de gangen lopen, als je belt kan je niet goed opletten wat er allemaal gebeurt, qua veiligheid dan.”

In de kantine staat Bas van Zon in een oranje veiligheidsvest aan een hoge tafel een legpuzzel te maken. „Bas is de puzzelmeneer”, zegt Stroosnijder. Hij staat altijd te puzzelen. We vragen of Bas de puzzelmeneer is. „Nee.” Bas is de quality process engineer; hij moet ervoor zorgen dat alles in de fabriek soepel verloopt. Veel verantwoordelijkheid, in de pauze praat hij liever even niet. De puzzel is een uitkomst.

Bas is net een week ziek geweest. Gelukkig lag de puzzel er nog hetzelfde bij als de week ervoor. „Dit is een rotpuzzel”, zegt Bas, starend naar de 1.500 stukjes met golfende stripfiguren voor hem. Veel rechte stukjes die lijken op zijkanten. Bas neemt de laatste hap van zijn huzarensalade. Hij heeft geen strategie: „Je moet gewoon beginnen.”

Toepen met collega’s. In het midden (oranje hesje) Robert Verhoeven, rechts Dave Janssen (blauw hesje).

Foto Simon Lenskens

Aan een lange tafel zitten vijf mannen te toepen. Robert Verhoeven deelt. Dave Janssen staat al op „armoe”. Joost Bus wint meestal. Hij klopt op tafel. „Niemand mee?”, vraagt Robert. „Jammer, Dave, mag je zo weer aan ’t werk.” Er wordt al twintig jaar getoept tijdens de lunch bij Tarkett. Vroeger gewoon in de fabriek, toen was er nog geen kantine.

Joost had boterhammen van thuis mee: „Iets met kip.” Ook Robert had zelf brood mee: „Dat besteed ik uit”, zijn vrouw smeert het voor hem. Bij de boterhammen drinken ze een Cup-a-Soup. Alleen Dave heeft een broodje, salade én een toetje gehaald in de kantine. Hij wordt extern ingehuurd en heeft daarom een blauw hesje aan. „Kijk, zij staan altijd op armoe”, zegt Dave, wijzend naar de broodtrommels van zijn collega’s.

Joost en Robert blijven als laatste over in het spel. „Ik heb niet veel bijzonders”, concludeert Robert, kijkend naar zijn hand vol boeren en vrouwen. Joost droogt hem in drie rondes af. Volgens de andere mannen aan tafel bluft Joost nooit en wint hij daarom altijd.

Volgens de andere mannen aan tafel bluft Joost nooit en wint hij daarom altijd

De medewerkers van het kantoor van Tarkett zitten in groepjes aan een andere tafel. In totaal werken er driehonderd mensen in Waalwijk. Leandra Stroosnijder komt ons even halen zodat we nog kunnen aansluiten bij het marketingteam. Zij neemt meestal brood of soep van huis, mee maar koopt altijd „twee melkjes van 36 cent en soms een ei” in de kantine.

Om voor wat meer cohesie tussen kantoor en fabriek te zorgen is er sinds dit jaar ook een tafeltennistafel en reuze-Jenga. „Dit is ook een beetje de ontspanningsruimte”, zegt Leandra. Eén keer per kwartaal is er een borrel om half drie ’s middags, zodat de ploegen uit de fabriek elkaar kunnen afwisselen. „Altijd alcoholvrij uiteraard, qua veiligheid, zeg maar”. Voor de kerstborrel heeft Leandra een kerstpuzzel klaarliggen. Ze hoopt dat Bas de huidige puzzel tegen die tijd af heeft.