Boekentips: een horrorvlucht, het laatste etmaal van de oorlog, geweld achter de voordeur en een corpsballenfamilie

De meeste mensen nemen in de vakantie eindelijk de tijd om te lezen. De keuze is reuze: jaarlijks verschijnt in Nederland een overweldigende hoeveelheid boeken in de meest uiteenlopende genres. Alleen al het aantal literaire romans bedraagt meer dan duizend en daarnaast is er nog zoveel méér fijn leesvoer. Dit is de selectie van deze week.

Angstaanjagende vliegreis

De vlucht van Tasmanië naar Sydney wordt voor alle passagiers een reis om nooit te vergeten. Niet vanwege ongekende turbulentie of een bijna-crash, maar voor sommigen desalniettemin een angstaanjagend avontuur.

In Dat ene moment van Liane Moriarty (bekend van Big little lies) gaat een keurig geklede oudere dame rij voor rij iedereen langs om ongevraagd te vertellen op welke leeftijd ze zullen sterven én waaraan.

De bruid aan boord, nog met haar jurk aan, krijgt ’partnermoord’ te horen, de moeder met de brullende baby op schoot dat haar kind op zijn zevende zal verdrinken en ook voor de knappe stewardess heeft de vrouw een verontrustende boodschap. Hoe gaan de passagiers eenmaal thuis hiermee om? Vooral als de ene na de andere voorspelling uitkomt... Echt een lekker boek, met veel goed uitgediepte personages.

Het etmaal voor de bevrijding

De bijna 12-jarige Ernst Zehlendorf is zoek. Eerst stond hij nog met zijn oudere broer te vissen, vlak buiten het concentratiekamp. Nu is hij weg. Als lezer weet je al vrij snel wat er is gebeurd, zijn wanhopige vader blijft het hele boek lang zoeken.

Die vader is SS-Obersturmführer Karl Zehlendorf, plaatsvervangend kampcommandant. In de roman Aan het einde van de oorlog van Bert Natter volgen we hem en vele andere personages in het etmaal voordat de Russen het kamp bevrijden.

Natter gebruikt dit fictieve verhaal om een heftig realistische blik achter de schermen van dit concentratiekamp te geven. Het boek is filmisch geschreven, je springt van personage naar personage: van een SS-beul naar een gevangene, van een Russische soldaat naar de mannen die werden gedwongen slachtoffers de gaskamers in te drijven en de lijken te verbranden.

Het is gruwelijk, meeslepend, spannend, weerzinwekkend, alles tegelijkertijd. Je wilt dit niet lezen en toch kun je het boek niet wegleggen.

Geweld achter de voordeur

In Nederland zijn vrouwen veel vaker slachtoffer van moord dan in de landen om ons heen. Rechtbankverslaggever Saskia Belleman van De Telegraaf onderzoekt in Zij is van mij hoe het komt dat het juist in ons land zo vaak achter de voordeur misgaat, waarom sommige mannen niet kunnen accepteren dat een vrouw een punt achter de relatie zet. Waarom komt hulp vaak te laat en wat kunnen we leren van de manier waarop vrouwenmoord in het buitenland wordt aangepakt?

Suraya die met een kogel in haar hoofd moet leven, deelt details van de verwondingen die haar partner haar in zeventien jaar (!) tijd toebracht. „Héél dikke blauwe ogen had ik, bijna een andere vorm schedel eigenlijk. Ik moest zelfs zo naar mijn werk.’’

Belleman vertelt over Clarinda van den Bersselaar die voor de ogen van haar dochtertje door haar ex werd neergestoken. Een extra schrijnend voorbeeld, want als dit iemand als Clarinda, criminoloog en als raadsonderzoeker bij de Kinderbescherming exact op de hoogte van de stappen die ze moest zetten, kan overkomen, hoe kan een vrouw zichzelf dan wél beschermen?
.

Intiem inkijkje in gezinsdynamiek

Een intiem inkijkje in de gezinsdynamiek van drie generaties Van Sanberg de Geer tijdens een hete Hollandse zomer. En hoe het aan het eind daarvan nooit meer zou zijn zoals het was. Sophie Zijlstra’s Wasdom intrigeert, vermaakt en is tot de laatste letter spannend.

Stamhouder Max (18) brengt een laatste zomer op het imposante landgoed van zijn opa en oma door voordat hij gaat studeren. Het monumentale huis Wampoe is genoemd naar de tabaksplantage die de familie op Sumatra bezat, de plek waar onder dubieuze omstandigheden fors kapitaal werd vergaard.

Naaste verwanten komen daar ’s zomers bijeen: ooms, tantes, neven en nichtjes. Er wordt getennist, gelachen, gedronken en geroddeld, maar onderhuids broeit het. Relationeel ongemak sijpelt tussen de regels door, via rake dialogen en subtiele observaties.

Dan komt een pijnlijke geschiedenis aan het licht. Zijlstra baseert zich daarbij op de ’roetkapaffaire’ die in 1965 bij het Utrechts studentencorps plaatsvond. Net als zijn opa gaat Max in Utrecht studeren. Rituele vernedering tijdens de ontgroening valt hem ten deel. Oude mores versus nieuwe, krampachtig aan tradities vasthouden versus individuele vrijheid. Zo grootvader, zo kleinzoon? In Wasdom komt het kunstig samen.