Buurt opgelucht: monsterlijke muurschildering gaat weg, kunstenares biedt excuses aan

De afgelopen maanden groeide de onrust in de buurt, nadat een kunstenares plotseling tientallen monsters met uitpuilende ogen, grote neuzen en scheve tanden op de gevels tegenover hun huizen verschenen. De bewoners schrokken zich rot.

„De kunstenares heeft hier ongetwijfeld mooie gedachtes achter, maar de figuurtjes roepen bij bewoners vooral ongemak op. Dit gaat niet meer over smaak, maar over woongenot”, zei Irma Uytdehaage eerder tegen De Telegraaf.

Zelfs haar achtjarige kleindochter heeft er last van. „Ze durft niet meer alleen in de logeerkamer te slapen, omdat die precies op die muur uitkijkt.”

En wat haar nog het meest verbaasde: geen van de buren was ingelicht over de komst van de opvallende muurschildering.

’Communicatie niet goed gelopen’

Wat blijkt: de schildering was onderdeel van een project via Centrum Begroot, een initiatief waar bewoners plannen kunnen indienen en stemmen. De gemeente gaf eerder al aan dat de communicatie ’niet goed is gelopen’.

Het is de bedoeling dat de initiatiefnemers overleggen met de buurt, en in dit geval zijn de omwonenden die dagelijks tegen de muur aankijken, niet betrokken bij het plan. De betrokken partijen - gemeente, kunstenares en Lieven de Key - betreuren de gang van zaken.

Daarom wordt met de overgebleven subsidie het kunstwerk niet afgemaakt, maar verwijderd. Het overschilderen gebeurt vanaf 15 september.

De bewoners zijn middels een brief geïnformeerd. Daarin bieden de kunstenares, de gemeente en De Key hun excuses aan: ’We realiseren ons dat u en uw buren hierover niet goed geïnformeerd zijn en daardoor onvoldoende betrokken zijn geweest. Daarvoor willen we onze oprechte excuses aanbieden. Dit hadden we anders en beter moeten doen’, staat in de brief.

’Nog even doorzetten’

De schilderingen die buiten het directe zicht van het complex zijn aangebracht, blijven nog wel staan. Bewoners laten in een reactie weten dat ze opgelucht zijn, maar dat een blok (de achterkant van Kattenburg) daar wel nog vol op uitkijkt. Ze zijn blij met de eerste verwijderingen, ’maar gaan nog even doorzetten voor het laatste stukje’.