Frankrijk in de ban van Loïs Boisson: deze spelers zorgden ook voor ongekende sensatie (op Roland Garros)

AMSTERDAM - Loïs Boisson is dé sensatie van Roland Garros. De pas 22-jarige Française speelt donderdagmiddag rond 16.30 uur als nummer 361 van de wereld de halve eindstrijd in Parijs tegen Coco Gauff. Tennissensaties zijn van alle tijden. We zetten een aantal voorgangers van de stuntende Boisson op een rijtje.

Gustavo Kuerten

In 1997 presteerde Gustavo Kuerten het onmogelijke door als volslagen onbekende speler Roland Garros op zijn naam te schrijven. Met zijn fabelachtige backhand en enorme dosis charisma sloeg de 20-jarige Braziliaan zich naar de titel. Spelers als oud-kampioen Thomas Muster, Andrej Medvedev, titelverdediger Jevgeni Kafelnikov, en tweevoudig winnaar Sergi Bruguera (in de finale) moesten eraan geloven.

Kuerten bleek bepaald geen eendagsvlieg, want ook in 2000 en 2001 sloeg hij toe. In 2008 nam de voormalig nummer één van de wereld op 31-jarige leeftijd huilend afscheid in Parijs. Een kapotte heup kostte hem een langere loopbaan. Vier jaar daarvoor had hij Roger Federer nog van het Franse gravel getimmerd.

Jelana Ostapenko

Op de dag dat Kuerten in Parijs voor het eerst Roland Garros won (8 juni 1997) vond er ruim 2000 kilometer verderop in Riga ook een heuglijke gebeurtenis plaats. Daar werd namelijk Jelana Ostapenko geboren. En laat dat nou net ook iemand zijn die ze in Parijs nooit meer zullen vergeten. In 2017 won de vinnige Ostapenko vanuit het niets Roland Garros. To verbazing van iedereen rekende ze in de finale af met Simona Halep: 4-6, 6-4 en 6-3, om vervolgens nooit meer een grandslamfinale te bereiken. Maar deze triomf pakt niemand de eigenzinnige Letse meer af. Als eerste ongeplaatste speelster sinds 1933 won ze het toernooi. Dat gebeurde vervolgens nooit meer. Tot zondag?

Goran Ivanisevic

De loopbaan van Goran Ivanisevic was fantastisch, maar leek er wel eentje te worden zonder grandslamtitel. In 1992 (tegen Andre Agassi) en in 1994 en 1998 (tegen Pete Sampras) leek hij rijp voor de titel op Wimbledon, maar ging het mis in het zicht van de tennishemel. Toen hij in 2001 als qualifier nog een keer mocht meedoen, had niemand gedacht dat de 29-jarige Kroaat het nu wél zou kunnen. Maar dat is precies wat er gebeurde.

De toenmalige nummer 125 van de wereld rekende af met kanonnen als Marat Safin, Andy Roddick, Tim Henman en bond in een geweldige finale ook Patrick Rafter aan de zegekar. In een duel voor de eeuwigheid won de man uit Split met  6–3, 3–6, 6–3, 2–6 en 9–7 van de sympathieke Australiër. Na afloop gaf Rafter zijn opponent een aai over de bol. Het publiek werd helemaal gek op de tribunes tijdens de enige Wimbledon-finale die ooit op maandag werd gespeeld vanwege de vele regen. Ivanisevic huilde tranen van geluk. Net als zijn vader overigens, die met hartproblemen op de tribune zat en pilletjes slikte tegen de stress.

Martin Verkerk

Natuurlijk mag in dit rijtje Martin Verkerk niet ontbreken. Oké, de nummer 46 van de wereld verloor in 2003 de finale van Roland Garros van Juan Carlos Ferrero (6-1, 6-3 en 6-2), maar zijn run richting de finale was een legendarische. Met zijn vernietigende service en priemende backhand rekende Verkerk af met spelers als Rainer Schüttler, Carlos Moya en Guillermo Coria. Vooral de zege op die laatste was imposant. Coria gold als grote favoriet op Roland Garros, maar werd als een klein kind van de baan geslagen door de ontketende Verkerk.

In de finale was de man uit Alphen aan den Rijn uiteindelijk kansloos, maar deze versie van Roland Garros zullen veel Nederlandse tennisfans niet snel vergeten. Minder bekend is dat Verkerk in de tweede ronde er al bijna uitlag, maar zichzelf ondanks drie wedstrijdpunten tegen redde tegen Luis Horna, waarna het sprookje begon.