Geëmotioneerde Borsato veegt de vloer aan met OM en pers: ’Er is een karikatuur van mij gemaakt’

Utrecht - Het venijn zat in de staart bij de strafzaak tegen Marco Borsato. In zijn laatste woord haalde de zanger geëmotioneerd en woedend uit naar het Openbaar Ministerie, de moeder van het slachtoffer en naar misdaadverslaggever John van den Heuvel van De Telegraaf. „Er is een soort karikatuur van mij gemaakt. Alsof ik een zedendelinquent ben. Dat is niet wie ik ben!”

Borsato: „Ik heb me twintig jaar lang ingezet om goed voor het gezin van de aangeefster te zorgen. Maar als het aan het OM had gelegen was er geen enkele ontlastende verklaring aan de rechtbank voorgelegd”, aldus een boze Borsato.

Volgens de verdachte is er slechts een heel klein deel van de waarheid aan de rechtbank getoond. Hij zegt dat hij in de werkcomputer van de moeder, die voorzitter was van zijn fanclub, „honderden verschrikkelijke foto’s en screenshots” vond die de moeder van haar dochter maakte. Beelden van het naakte meisje onder de douche, of een handdoek die van haar lichaam wordt getrokken.

’Hier is persvrijheid niet voor bedoeld’

Het OM weigerde dat materiaal toe te voegen aan het dossier, zei Borsato. „Ja, het is veel en het is ingewikkeld. Dat is het ook voor mij!” Ook beklaagde hij zich over het „vier jaar lang de publieke opinie bespelen door journalist Van den Heuvel.”

Hij sprak er schande van dat De Telegraaf rechtspsycholoog Peter van Koppen sommeerde om een alinea uit het rapport te verwijderen, waarin hij schrijft dat Van de Heuvel het slachtoffer „coachte”. Borsato: „Wel godverdomme, hier is persvrijheid niet voor bedoeld. Ik heb recht op een eerlijk proces!” 

Van den Heuvel ontkent dat hij het slachtoffer heeft gecoacht. Hij zegt dat hij haar alleen heeft geïnformeerd over het aangifteproces, maar dat hij haar niet heeft verteld wat ze tijdens verhoren moest zeggen.  

’Stuitende tunnelvisie’

De verdediging van Marco Borsato verwijt het Openbaar Ministerie „stuitende tunnelvisie” en een incompleet onderzoek naar de ontucht waarvan de zanger wordt beschuldigd. „Het OM hoort te staan voor waarheidsvinding; daar hoort ook ontlastend bewijs bij.” 

Volgens de advocaten Geert-Jan en Carry Knoops lijkt het erop dat sprake was van een bewuste wraakactie van de moeder van het slachtoffer om Borsato te beschadigen, en dat zij haar dochter stuurde bij het doen van aangifte. „Dat was geen spontane beslissing, zoals de aangeefster zei”. 

Volgens de verdediging „trok de moeder langzaam iedereen in haar fuik en het was moeilijk om je daaraan te onttrekken. Dat de dochter niet eerder aangifte deed omdat ze vreesde dat haar moeder haar inkomen zou verliezen, is volkomen flauwekul. Pas toen ze in de waan werd gebracht dat Borsato meer slachtoffers had gemaakt, werd ze overgehaald door haar moeder.”

’Mores binnen het gezin tot de zijne gemaakt’

Borsato beriep zich tijdens de eerste procesdag geregeld op de losse seksuele moraal binnen het gezin van het meisje. Volgens zijn advocaten is er geen sprake van dat Borsato zich daardoor liet „ongepaste kleding” en de moeder op haar opvoedstijl. „Maar dan werd hij keihard op zijn plaats gezet.”

Het OM vond dat Borsato „de mores binnen het gezin tot de zijne heeft gemaakt, terwijl hij afstand had moeten nemen. Als hij niet bestand was tegen de geëtaleerde wulpsheid, dan had hij moeten wegblijven.” 

Volgens Geert-Jan Knoops klopt de conclusie van het OM niet dat Marco Borsato tijdens een vier uur durend gesprek met de moeder de ontucht toegaf. Rechtspsycholoog Peter van Koppen analyseerde het gesprek en concludeerde dat „Borsato kool en geit probeerde te sparen om een escalatie te voorkomen. Hij richtte zich vooral op het herstel van vertrouwen.” Volgens Knoops bewijst het gesprek dat Borsato zijn eigen belang opzij zette uit oprechte zorgen over de dochter. 

Dat Borsato de aantijgingen tot verbazing van het OM niet „keihard” ontkende is niet relevant, vond Knoops. „Er is juridisch geen gradatie tussen ontkennen en keihard ontkennen”, zegt Knoops. „In wat voor rechtsstaat leven we als gewoon ontkennen wordt gezien als een bekentenis?” 

Dagboek

De verdediging stelde dat het dagboek waarin het meisje de ontucht zou hebben beschreven, níet authentiek is. Het OM gebruikt het als belangrijk steunbewijs. Deskundigen die het OM inschakelde vonden geen bewijs voor geknoei, maar de deskundige van de verdediging wel. 

Zo is een passage waarin wordt geschreven over de ontucht „vier of zes jaar geleden” doorgehaald en vervangen door „vijf maanden”. Op die manier moest het volgens Knoops lijken alsof het meisje de passage schreef ten tijde van de ontucht, terwijl dat in werkelijkheid later was. 

De rechtbank doet waarschijnlijk op 4 december uitspraak. Het is echter mogelijk dat de rechtbank nader onderzoek nodig vindt. Vijfhonderd uur aan afgeluisterde gesprekken van moeder en dochter werden pas op het laatst aan de verdediging verstrekt en bevatten volgens Knoops mogelijk ontlastend materiaal.  

Lees hier het hele verslag terug van de rechtszaak