Kleine Ooz werd besmet met het RS-virus, vijf weken lang vechten artsen voor zijn leven: ’We waren hem bijna kwijt’

De vlag hangt uit en op een groot doek in de voortuin staat ’Welkom Ooz, Stan en Fay’. Het is feest aan de Oude Weid in Waarland, want vier dagen geleden is het gezin Groenland, na een heftig verblijf van vijf weken in het Sophia Kinderziekenhuis, weer thuis. En hoewel ze hun geluk niet op kunnen, is er ook voorzichtigheid. ,,Ooz mocht naar huis omdat het beter met hem gaat”, vertelt Fay die zelf verpleegkundige is. ,,Maar hij is nog lang niet beter.” 

Ooz wordt tijdens het gesprek bij zijn moeder op schoot beneveld met een zuurstofapparaatje. Zijn luchtpijp is zo beschadigd dat hij alleen kan huilen zonder geluid te maken. Het maakt hem nog kwetsbaarder. „We moeten hem continu in de gaten houden”, zegt Fay.

De afgelopen weken leefde het gezin in een achtbaan. „Het besef wat er allemaal is gebeurd, dat is er nog niet”, zegt Fay. ,,Niets in dit hele verhaal is normaal, maar in korte tijd werd het voor ons wel normaal. Dat je eigen kind vecht voor zijn leven, dat werd een dagelijkse werkelijkheid.”

Ooz is de helft van een tweeling. Samen met zijn zusje Rox werd hij geboren op 20 maart 2025. Het was een prima zwangerschap en een voorspoedige bevalling waaruit twee kerngezonde kinderen werden geboren. 

Slinger

In de woonkamer hangt een eindeloze slinger van roze en blauwe geboortekaartjes. ,,We vonden een jongen en meisje wel heel erg leuk. Ze kunnen een eigen leven leiden en hoeven niet steeds tegen elkaar op te boksen”, zegt Fay. Naast de tweeling hebben ze ook nog een dreumes rondlopen: Lot van bijna twee jaar. ,,We hebben altijd gezegd, als het ons gegund is, hopen we drie kindjes te krijgen.”

Stan en Fay hebben een roerig jaar achter de rug. Tijdens de zwangerschap kopen ze een huis en verhuizen van Tuitjenhorn naar Waarland. Stan ondergaat een zware knieoperatie. Ondanks de vele hulp die ze krijgen van vrienden, lukt het maar net om voor de bevalling het nieuwe huis te betrekken. ,,Ik heb hoogzwanger hier nog staan verhuizen”, zegt Fay lachend. Maar ze redden het en precies één dag voor de geplande bevalling slapen ze het eerste nachtje in hun nieuwe huis in Waarland.

De eerste drie weken na de geboorte gaat het supergoed met de tweeling. Met Pasen geniet het gezin van een zonnige dag in de tuin, het leven lacht hen toe. Als ze ’s avonds naar bed gaan, klinkt Rox benauwd. ,,Ze snakte naar adem en wilde niet meer drinken”, zegt Stan. Ze bellen de huisartsenpost en worden naar huis gestuurd met de mededeling dat ze de volgende dag medicatie moeten halen. Maar eenmaal thuis gaat Rox verder achteruit. Ze blijft maar overgeven. Weer wordt de huisartsenpost gebeld en nu worden ze doorverwezen naar de spoedeisende hulp in Alkmaar. Rox wordt direct opgenomen met een zuurstofgehalte van 82 procent. Na een uur wordt duidelijk dat Rox het RS-virus heeft.

Heftiger

,,In principe is RS niet meer dan een verkoudheid”, zegt Stan. ,,Alleen bij die kleintjes is het gewoon wat heftiger.” Fay blijft bij Rox in het ziekenhuis en Stan rijdt naar huis om zijn schoonmoeder af te lossen die past op Lot en Ooz. 

Maar een dag later wordt ook Ooz benauwd. Omdat Stan de symptomen herkent, stuurt hij een filmpje naar Fay die nog in het ziekenhuis is. ,,De verpleegkundige bekeek het en zei meteen: kom maar deze kant op.”

Ooz komt binnen met een zuurstofgehalte van honderd procent. Het lijkt of het virus minder vat op hem heeft, maar dan opeens verandert zijn situatie. ,,Hij werd zieker en zieker”, herinnert Fay zich. De arts blijft binnenlopen om de waardes te checken en de apparatuur bij te stellen. Hij krijgt al snel het maximale aan zuurstof en niemand lijkt gerust op de situatie. ,,Je zag de stress bij de verpleegkundigen, dat maakte me wel heel angstig”, zegt Fay. „Wat betekent het als we straks naar een academisch ziekenhuis moeten? Hoe gaan we dat allemaal doen?”

De situatie van Ooz is zorgelijk. Hij valt weg en zijn hartje stopt korte periodes met kloppen. Er blijkt een grote slijmprop in zijn longen te zitten en de pasgeboren Ooz heeft niet de kracht om die op te hoesten. ,,Hij was zo uitgeput, dat hij niets meer kon. Je voelde hem letterlijk in je handen wegvallen”, zegt Fay. „Hier blijven, hier blijven zei ik tegen hem.”

Dan wordt de knoop doorgehakt: Ooz moet aan de beademing en daarna door naar een academisch ziekenhuis. ,,Mijn wereld stortte toen compleet in”, zegt Fay. „Rox lag daar ook nog, maar wij waren alleen maar bezig om Ooz in leven te houden.

Met een speciale ambulance wordt de nog geen maand oude Ooz afgevoerd naar Rotterdam. „Je zag hem niet”, vertelt Fay. „Zijn hele lichaam was bedekt met apparatuur en slangen, verpakt in een vacuüm deken.” Eerst gaan Fay en Stan nog even bij Rox langs, die alleen achterblijft in het ziekenhuis en dan rijden ze achter de ambulance aan naar Rotterdam. 

,,We hebben niet geprobeerd de ambulance bij te blijven. Dat hadden ze ook specifiek gezegd. Als er onderweg wat zou gebeuren met Ooz, dan zouden ze stoppen langs de weg.”

In het ziekenhuis aangekomen zien ze hem liggen, omgeven door apparatuur. ,,Dat was zo emotioneel”, zegt Stan. ,,Hij was nog zo klein, en nu moest hij dit allemaal doormaken. Uit het niets.”

Infectie

In het Sophia Kinderziekenhuis horen ze dat er naast het RS-virus, ook een infectie is bijgekomen. De boodschap komt hard aan bij zijn ouders. „Nu is het klaar, zeiden we tegen elkaar. We hebben ons even teruggetrokken en wisten toen zeker dat hij het niet zou halen. Dat was echt heel emotioneel. Maar we moesten positief blijven voor hem.”

Het beademingbuisje, dat met veel moeite is ingebracht, zit Ooz in de weg. Tijdens zijn wekenlange verblijf op de IC zal het buisje steeds weer opnieuw worden ingebracht. Het zijn slopende operaties en bij de vijfde wisseling van het buisje gaat het mis. Ooz moet gereanimeerd worden en overleeft het ternauwernood. ,,De artsen waren ten einde raad. Hij was er zo slecht aan toe. We kregen de mededeling dat hij het niet zou redden.”

Want de luchtpijp van Ooz blijkt inmiddels zo zwaar beschadigd dat hij de beademingsbuis niet kan verdragen. Zijn kraakbeen ligt helemaal bloot, alles is kapot.

De artsen geven hem een paar dagen herstel en dan wordt opnieuw geprobeerd een buisje te plaatsen. Als Ooz uit de operatiekamer komt, lijkt het eerst goed te zijn gegaan, maar opeens wijzigt de situatie. ,,Mama, hij gaat het niet redden, zei de verpleegkundige tegen mij. Hij hapte alleen maar naar adem.”

Fay herinnert zich nog goed hoe extreem verdrietig ze toen was. „Alle angst kwam eruit. We zaten al zolang in dat ziekenhuis en alle scenario’s voor de toekomst zagen er slecht uit.” 

Stan: „We waren hem bijna kwijt.”

Emotioneel zitten Stan en Fay er goed doorheen. Inmiddels hebben ze hun dochters Lot en Rox al lange tijd niet meer gezien. Rox is inmiddels ontslagen uit het ziekenhuis van Alkmaar en verblijft, net als Lot, bij opa en oma. Het leven van hun zoon hangt door een stomme verkoudheid aan een draadje. ,,Hoe kan dit nou, vroegen wij ons af.” 

Hoop

In totaal zijn er acht pogingen gedaan om een beademingsbuis aan te brengen. Ooz ligt inmiddels al vier weken op de IC. Maar dan is er toch een sprankje hoop. Het keeltje van Ooz herstelt zich iets. Er wordt een nieuwe operatietechniek ingezet en er gebeurt een wonder: het buisje blijft zitten. 

,,We hoorden vanuit de operatiekamer al heel snel een bedje over de gang rollen”, vertelt Fay terwijl de tranen komen bij de herinnering. ,,Gelukkiger kun je gewoon niet worden. Maar eigenlijk durfde ik niet meer blij te zijn. Ik was zo bang dat het weer mis zou gaan.”

Maar het ging deze keer goed. Van de IC mag Ooz naar de high-care en later naar de medium-care.

Op 26 mei komen Ooz, Fay en Stan dan weer thuis in Waarland. Naar omstandigheden gaat het goed met Ooz en het gezin neemt de tijd om bij te komen van deze heftige periode. ,,Om ons heen zagen we steeds kindjes overlijden, je zit daar in een hele harde werkelijkheid”, zegt Fay. Op de laatste dag dat Ooz in het Sophia Kinderziekenhuis verblijft, overlijdt een baby’tje waarvan de ouders ook in het Ronald mc Donaldhuis verblijven. ,,Ik heb die vader in mijn armen gehouden om te troosten”, zegt Stan. ,,Wij gingen naar huis, zij moesten afscheid nemen van hun kindje.” 

Erasmus MC

Tijdens de opname van Ooz in het Sophia Kinderziekenhuis, zijn er opnames gemaakt voor het tweede seizoen van Erasmus MC. Ooz, Stan en Fay worden gevolgd tijdens het verblijf in het ziekenhuis. De serie is vanaf september te zien bij Videoland.

Het RS-virus is geen ziekte die je even moet uitzieken, weet Fay nu. ,,Trek op tijd aan de bel als je het vermoeden hebt van RS” , zegt ze stellig. ,,Als we twee dagen later met Ooz naar de dokter waren gegaan, dan was hij er niet meer geweest.” 
Voorlopig blijft Ooz een kindje dat heel veel zorg nodig heeft. Hij is zwaar verslaafd aan de medicijnen en zal moeten afkicken. Bovendien heeft hij een ernstige luchtpijp aandoening die dag en nacht in de gaten moet worden gehouden.

Of Ooz gevolgen overhoudt van de reanimatie of de medicijnen, dat is nog niet bekend. Fay: ,,Zijn hersenenfuncties en motoriek en andere prestaties zullen de komende jaren allemaal gevolgd worden. Hij is enorm kwetsbaar, maar het is een vechtertje. Ooz heeft het zo goed gedaan.”