Reportage
De een kent hem als de orthodoxe priester Vader Ciprian, de ander als operazanger Popescu. Maar bij het koor Equinox, met kinderen uit de achterstandswijken in Brussel, is hij gewoon Zeno. En ze zijn dol op hem. ‘Hij is onze papa.’
In een achterafstraatje van Saint-Gilles, een wijk in Brussel-Zuid, hebben werklui zich diep ingegraven. Tijdens hun loopgravenoorlog met automobilisten verschansen ze zich achter grote kabelhaspels. Een treurig tafereel, zeker in de miezerige regen.
De École Leonie Lafontaine, de school halverwege de straat, is een somber, negentiende-eeuws gebouw, ondanks alle hippe verfkleurtjes in de gangen en lokalen.
Een klein meisje gidst via een kruip-door-sluip-door-route naar de plek waar deze middag de koorrepetitie zal plaatsvinden. Een trap op, dwars door een toiletruimte, naar een lange gang. Er hangen wat kinderen rond. Een groepje doodt de tijd met een kaartspelletje, anderen staren naar hun schermpjes. Een vader brengt zijn zoontje. Het ke..