Bergkramp

Nu de voorbereidingen voor de Derde Wereldoorlog in het Midden-Oosten in volle gang zijn, ben ik blij dat ik mijn wijnkelder onlangs heb omgebouwd tot schuilkelder. Of ik wijn verwijderd heb? Integendeel. Ik heb juist extra flessen in huis gehaald. En geen supermarktslobbertjes. Beneveld door de mooiste grand cru’s hoop ik de komende maanden samen met onze planeet lallend in het eeuwige niets te verdwijnen. Tegen idioten als Trump, Netanyahu, Poetin en een zootje door de profeet besnuffelde Iraanse ayatollahs kan ik toch niet op. Dus dan maar zo.

Omdat er nog wel wat te lachen moet zijn heb ik een krachtige laptop gekocht die mij goed op de hoogte houdt over ons ondertussen nijver zwoegende landje. Vooral de hilarische gebeurtenissen in Den Haag wil ik absoluut niet missen.

Zo zag ik deze week drie politieke tuthola’s op hun manier krachtig onderhandelen over de felbegeerde asielportefeuille, die ze uiteindelijk na een hoop gesteggel zusterlijk verdeeld hebben.

Wie wat gaat doen? Dat komt later. Tot eind augustus gebeurt er niks in verband met het broodnodige zomerreces en daarna schuiven ze alles voor zich uit tot na de verkiezingen. Maar het idee dat ze het samen doen is goed voor de bühne. Ze doen het met z’n drieën sowieso beter dan dat verwarde peuzelheksje Faber, die deze week in de Efteling gezien is. Daar stond ze kraaiend van plezier duizenden niet behandelde dossiers in de grote bek van Holle Bolle Gijs te proppen, terwijl ze naar Langnek schreeuwde dat hij de omgeving goed in de gaten moest houden op asielzoekersreisjes. Daarna vertelde ze aan Radio Kaatsheuvel dat ze hierna met vakantie naar Ter Apel gaat. Daar gaat ze als vrijwilliger een weekje koffiezetten voor de nieuwe grenswachten die daar heel efficiënt Duitse politiebusjes van de weg plukken.

Als Nicolien, Dilan en Caroline na alle Wilders-stampij welverdiend met vakantie naar het buitenland gaan, doen ze dat zeker via die Groningse grensovergang. Daar staat namelijk pers en je kan niet vaak genoeg in beeld zijn.

Hoewel? Nicolien zal het allemaal jeuken. Die weet dat haar splinter niet meer terugkeert in Den Haag. Om de partij te pesten heeft ze nog wel een advertentie voor een nieuwe lijsttrekker opgesteld. Daarin vraagt ze om iemand die communicatief sterk en empathisch is, maar die ook onder druk stevig rechtop blijft staan. In eerste instantie had ze geschreven dat het geen kommaneuker moet zijn die bij het minste geringste akkefietje in janken uitbarst, maar deze studentikoze flauwiteit heeft het uiteindelijk niet gehaald.

Haar collega Caroline gaat ongetwijfeld met de trekker op reis en steekt in elke Franse en Italiaanse kerk een kaarsje op in de hoop dat ze nog een zeteltje haalt. Geen twee. Want dan zit die platinablonde bejaardenhaatster Mona weer een paar jaar naast haar in de bankjes.

Dilan mag na dit weekend hopen dat ze nog lijsttrekker is. Er is namelijk een VVD-congres en er zijn veel oude liberalen die Hans Wiegel en Frits Bolkestein nog persoonlijk gekend hebben. En met die twee in hun gedachten zijn ze volledig klaar met de onstuitbare Kruidvatcaissière Yesilgöz, die zo gauw ze een microfoon ziet dom begint te kwetteren alsof ze een bandje in haar buik heeft. Ik reken op een heftig congres met stevige bonje. Daar is dat muffe Binnenhof aan toe.

Zo hoop ik ook dat er binnen die nieuwe fusie van PvdA en GroenLinks een meerderheid opstaat die ongegeneerd gaat schreeuwen om Marjolein Moorman. En dat zij het inderdaad gaat doen. Timmermans weet wat afvallen is, dus die redt zich wel.

Maar het meest verheug ik me op de zaak-Vera Bergkamp, die die Arib op smerige wijze getackeld heeft. Met haar anonieme briefje, stiekeme telefoontjes en gewiste appjes. Wat een griezel. Lang geleden dat ik zo’n zin heb gehad in een schandaal als dit. De hele dag schalt die oude riedel van voetbalcommentator Jack van Gelder door mijn schuilkeldertje. 1998. Dat heerlijke doelpunt van Dennis tegen de Argentijnen. Bergkamp-Bergkamp-Bergkamp. Het worden heerlijke schuilkelderweken!

Meer Youp