‘Driving Home for Christmas’-zanger Chris Rea is overleden. Een kersthit schrijven stond nooit op zijn agenda

2 dagen geleden 4

Er zit een wrang toeval in de timing van zijn overlijden. De Britse muzikant Chris Rea stierf drie dagen voor Kerstmis, precies in de periode waarin kerstklassieker ‘Driving Home for Christmas’ voortdurend te horen is. De grote radiohit, opgenomen in de jaren tachtig, is een van de geliefdste kerstliedjes; het staat voor miljoenen mensen voor een melancholisch verlangen naar geborgenheid rond Kerst. Rea’s eeuwigdurende lange rit naar huis is goed voor ruim 650 miljoen Spotify-streams.

‘Driving Home for Christmas’ ontstond in 1978 tijdens een barre autorit door de sneeuw met zijn vrouw naast zich, in een tijd dat Chris Rea weinig succes had en hij financieel eigenlijk aan de grond zat. Dat nummer schreef hij puur om de tijd te doden, in de kou en in files. ,,Ik zag mezelf altijd als serieuze muzikant; een kersthit schrijven stond nooit op mijn agenda”, vertelde Chris Rea in 2016 tegen The Guardian. Oorspronkelijk werd het liedje in 1986 het b-kantje van ‘Hello Friend’. Bij een heropname in 1988 kreeg ‘Driving Home for Christmas’ zijn kerstsaus van strijkers, belletjes plus het jazzy piano-intro.

Maar Chris Rea was met zijn herkenbare hese stemgeluid, indrukwekkende slide-gitaarspel en melancholische teksten over onderweg zijn, herinneringen en het alledaagse leven, veel meer dan die eeuwige kerstklassieker. De maandag op zijn 74ste in het ziekenhuis overleden artiest was een gerespecteerde live-performer met nummers als ‘Looking For the Summer’, het broeierige ‘The Road to Hell’ en ‘On the Beach’. Hij maakte een reeks succesvolle albums in de jaren tachtig en begin jaren negentig, waaronder The Road to Hell (1989) en Auberge (1991).

Arbeidersgezin

Christopher Anton Rea (1951, Middlesbrough), zoon van een Italiaanse vader en Ierse moeder, groeide op in een arbeidersgezin met zeven kinderen. Hij begon pas serieus gitaar te spelen op zijn twintigste. De ambitie was om professioneel muzikant te worden, maar het duurde lang voordat hij de interesse wist te wekken van een platenlabel. Het lukte een beetje met het bandje Beautiful Losers in 1975. Maar solo, intussen sterk beïnvloed door bluesmuziek, brak hij in 1978 echt door met de balladerock van ‘Fool (If you Think It’s Over)’. Hij had er meteen een wereldhit mee te pakken.

Het duurde even voordat Rea die hit met succes wist op te volgen. In de jaren tachtig vielen zijn schorre praatzang en zijn behendige slide-gitaarspel succesvol samen in omfloerste softrock die scoorde. De onnadrukkelijke softe sfeer in de nummers was heel eigen en baadde in nostalgie of romantiek. Patent had Rea op de klassieke roadsong, muziek bij een nachtelijke autorit, met de lichten van de stad langzaam vervagend op de achtergrond.

Los van zijn kerstklassieker werd het ingetogen, sfeervolle popbluesnummer ‘Josephine’, geschreven voor zijn dochter, misschien wel zijn grootste hit. Rea had geen grote refreinen die je van je stoel bliezen, maar juist de herhaling en ingetogen opbouw zorgden ervoor dat een nummer bleef hangen.

Eigenzinnig en buiten de popindustrie opererend, bouwde Chris Rea vooral in Europa een trouw en toegewijd publiek op. Zijn shows kwamen zonder theatrale effecten, hij werd nooit een showman. Ook bij zijn laatste Nederlandse show in Carré in 2017 stond vooral muzikaal vakmanschap centraal.

Rea werd op 33-jarige leeftijd gediagnosticeerd met alvleesklierkanker en kreeg op latere leeftijd een beroerte. Ondanks zijn zware gezondheidsproblemen bleef hij muziek maken.