Er zitten zelfs schadelijke microplastics in de adem van een dolfijn, en dat heeft verregaande gevolgen

Onderzoekers uit de Verenigde Staten hebben allerlei soorten kleine plasticdeeltjes ontdekt in de uitgeademde lucht van wilde tuimelaars. Het lijkt er dus sterk op dat dolfijnen deze schadelijke microplastics via de lucht binnenkrijgen. En dat heeft grote gevolgen.

Wereldwijd wordt zo ongeveer alles wat leeft, blootgesteld aan minuscule plasticdeeltjes, de zogeheten microplastics. Bij mensen en knaagdieren is aangetoond dat dit schadelijke gevolgen kan hebben, zoals een toename van oxidatieve stress en ontstekingen. Het eten van voedsel dat is vervuild met microplastics is de belangrijkste bron van blootstelling voor mens en dier, maar ook het inademen van microplastics is al in vele wetenschappelijke onderzoeken in verband gebracht met een reeks negatieve gezondheidseffecten.

Wilde dieren nauwelijks onderzocht
Er was tot nu toe echter weinig onderzoek gedaan naar het inademen van plastic door wilde dieren. Hoofdonderzoeker Miranda Dziobak van het College of Charleston in South Carolina heeft daar nu samen met collega’s wel naar gekeken en toont aan dat tuimelaars aan verschillende schadelijke microplastics worden blootgesteld via inademing. Het team van Dziobak verzamelde tijdens gezondheidscontroles luchtmonsters van wilde tuimelaardolfijnen, analyseerde die in het lab, en werkte de gegevens uit. De onderzoekers checkten de adem van vijf dolfijnen in Sarasota Bay in Florida, en herhaalden dit bij zes dolfijnen in Barataria Bay in Louisiana. Ze gebruikten hierbij een speciaal voor de gelegenheid in elkaar geknutseld apparaat dat ze vlak boven het blaasgat van de dolfijnen hielden om de uitgeademde lucht in op te vangen.

Wat zat er in de uitgeademde lucht?
Uit de analyse bleek dat alle elf dolfijnen minstens één verdachte soort microplastic in hun adem hadden. Dziobak kwam microvezels, maar ook fragmenten tegen van verschillende soorten plastic, zoals polyethyleentereftalaat (PET), polyester, polyamide, polybutyleentereftalaat en polymethylmethacrylaat (PMMA). Ter controle verzamelde het team ook luchtmonsters uit de nabije omgeving van de dolfijnen. Op deze manier konden ze aantonen dat de gevonden microplastics niet alleen rondzweefden in de lucht rondom het blaasgat, maar ook daadwerkelijk door de dolfijnen waren uitgeademd.

Nog een hoofdpijndossier erbij
Deze resultaten leveren belangrijk aanvullend bewijs dat dolfijnen niet alleen microplastics binnenkrijgen via het inslikken van vervuild voedsel – of menselijk afval wat bedrieglijk veel lijkt op voedsel – maar dat inademing ook een belangrijke route is. De onderzoekers benadrukken in hun studie echter dat hun uitkomsten slechts voorlopige bevindingen zijn, en dat er meer onderzoek nodig is om een nauwkeurigere schatting te geven van de hoeveelheid microplastics die dolfijnen via hun adem binnenkrijgen. Daarnaast is Dziobak ook erg benieuwd naar de mogelijke gevolgen voor de gezondheid van de tuimelaars, denk aan mogelijke schade aan de longen.

De onderzoekers concluderen in hun onderzoek: “We weten al langer dat microplastics overal om ons heen in de lucht zweven. We vermoedden dan ook al dat we ze zouden vinden in de ademmonsters van wilde tuimelaars. Maar nu we de gegevens op een rijtje hebben, maken we ons extra zorgen over wat er aan het gebeuren is. Niet in de laatste plaats omdat dolfijnen een grote longcapaciteit hebben en heel diep ademhalen. We zijn bezorgd over wat deze plastics met hun longen doen. Er is een goede kans dat kleine plasticdeeltjes in de lucht een negatief effect hebben op de gezondheid van dolfijnen overal ter wereld.”