Los Angeles Dodgers flikken het weer: net als vorig jaar winnaar van de World Series, hartverscheurende taferelen in Toronto

Het sneue 4-5 verlies leidde in Toronto tot hartverscheurende taferelen. De plaatselijke Blue Jays stonden eerder deze week nog op matchpoint toen ze twee zeges stalen aan de Amerikaanse westkust en zo een 3-2 voorsprong namen in deze zinderende World Series. Eenmaal weer thuis verkrampten de Canadezen in de best-of-seven-reeks. Aan winnen kwamen ze niet meer toe, hoe dicht ze er ook bij waren.

Toronto had gehoopt na jaren van droogte eindelijk het succes van 1993 te evenaren, de stad was helemaal klaar voor een grandioze parade; alleen lukte het net niet het rijkste team op aarde, de iconen van de sport, de beste spelers uit de league, die almachtige Dodgers dus, het nakijken te geven. Toronto kon wel janken. En dat deed de metropool dan ook.

Eerder in deze World Series waren er achttien inningen nodig om in wedstrijd drie een winnaar te bepalen (6-5 voor LA). De maandag was toen zomaar dinsdag geworden, na ruim zesenhalf uur honkballen. In Toronto, waar het drie uur later is, was het toen al midden in de nacht. In het opwindende vervolg van deze ogenschijnlijk oneindige serie werd oktober zomaar november en afgelopen nacht gleed de zaterdag zomaar over in de zondag.

Will Smith

Negen intense inningen waren wederom niet toereikend om een winnaar aan te wijzen. Pas in het elfde bedrijf maakte Will Smith er met een genadeloze homerun een einde aan: de 4-5 winst betekende een eindstand van 4-3 in de climax van het Noord-Amerikaanse honkbalseizoen.

Die verlenging was nodig nadat de Dodgers een paar uit de dood waren herrezen. In de derde inning liepen de heersende kampioenen tegen een 3-0 achterstand aan, toen Bo Bichette met een verwoestende ace drie man binnensloeg. Hij verraste daarmee ’s werelds duurste honkballer, Shohei Ohtani. De Japanse alleskunner mocht het finaleduel als werper beginnen, maar maakte een uitgeputte indruk. Hij werd in de derde inning afgelost.

Tot de negende inning leek het over en uit te zijn met de Dodgers, maar het woord superieur is niet voor niets het meest gebruikte bijvoeglijke naamwoord waarmee de Dodgers bijna dagelijks worden geïntroduceerd. Ditmaal maakte Miguel Rojas die status waar toen hij een homerun lanceerde waarmee de stand alsnog gelijk werd getrokken (5-5). In de daaropvolgende slagbeurt voor de Blue Jays keek Toronto opnieuw de dood in de ogen toen de Canadezen alle honken bezetten, maar de thuisclub weer niet in staat was de trekker over te halen.

In die verlenging zetten de Dodgers een van hun meest meedogenloze wapens in: Yoshinobu Yamamoto. Een avond eerder had de Japanner nog 96 worpen gedaan. Normaal gesproken krijgt een pitcher dan een week rust om zijn arm te laten herstellen van al die afgevuurde hogesnelheidspijlen. Voor Yamamoto volstond nog geen 24 uur. Hij leek zaterdagnacht wel een robot en gooide de ballen met dezelfde snelheid en zelfvertrouwen als de dag daarvoor. Toronto had op geen enkele worp een passend antwoord. Yamamoto werd daarom niet voor niets gekozen tot eervolle MVP van deze serie (meest waardevolle speler).

De Dodgers van deze eeuw zijn zo een dynastie geworden. Ze veroverden de tweede titel op rij, de derde in zes jaar. Met een selectie die nog jaren vooruit kan. Het inspireert de liefhebbers zelfs tot het vernoemen van hun pasgeboren baby’s, werd deze week duidelijk in buurland Mexico.

,,Over 10 jaar zullen ongeveer 250 Mexicaanse kinderen moeten uitleggen waarom ze Shohei Rodriguez heten’’, grapte iemand op X nadat Shohei Ohtani in oktober in een play-offwedstrijd tegen Milwaukee Brewers drie homeruns had geslagen, zes foutloze inningen had gegooid en waarmee hij tien Brewers uitschakelde. Bovenstaande online-voorspelling zit er misschien niet zo ver naast: Nameberry, ’s werelds grootste website voor babynamen, zag deze week een toename van 1000% in zoekopdrachten naar de naam Shohei.

Freddie Freeman

Freddie Freeman kan daarover meepraten. De slagman van de Dodgers was exact een jaar geleden verantwoordelijk voor een grandslam-homerun waarmee New York Yankees werd verslagen in de World Series. Jessica Berglund werd deze week geciteerd in de Los Angeles Times: ,,Nadat Freddie Freeman die grand slam had geslagen, hebben we waarschijnlijk een paar minuten gefeest. Toen braken mijn vliezen.’’

Met haar man Erik was ze er toen snel uit, hun zoon kon maar een naam krijgen: Freddie. ,,We kijken echt op tegen Freddie Freeman. Niet alleen als honkballer, ook als persoonlijkheid’’, aldus mama Berglund. ,,Dus het gaat niet alleen om de liefde voor de sport en het team. Het gaat echt om de liefde voor Freddie als persoon. Die zien we in onze zoon terug.’’ Baby Freddie wordt deze zondag 1.