Oma Nelie (74), moeder Caroline (46) en dochter Elisa (19) runnen samen het stembureau: ’We zijn een geoliede machine’

Zoelmond - Op het dorpsplein van Zoelmond, vlak bij Culemborg, staat de grote witte kerk. Vandaag wordt hier gestemd voor de Tweede Kamer. In het hart van de kerk draait alles op rolletjes dankzij drie generaties vrijwilligers.

Aan een lange tafel midden in de kerk zitten oma Nelie de Bruin van Zanten (74), dochter Caroline Brons (46) en kleindochter Elisa (19) met familievriend Ruben (25). Samen vormen ze een hecht team. „We zijn een geoliede machine”, zegt Carolien met een glimlach terwijl ze een stapel stempassen recht legt.

De taken zijn strak verdeeld: Carolien neemt de stempassen aan, Ruben controleert de legitimatie en Elisa deelt de stembiljetten en rode potloden uit. Oma Nelie kijkt over de schouders mee, maar haar stamplek is een paar meter verder waar zij toezicht houdt bij de stemhokjes en het inleveren van de grote witte papieren.

Voor Elisa is het de eerste keer dat zij vrijwilliger is. „Ik vind het superleuk om hier te zijn, zeker met mijn moeder en oma”, zegt ze enthousiast. „Ik zat al vanaf mijn achttiende te wachten tot ik eindelijk vrijwilliger mocht zijn, maar het kabinet viel maar niet’’, grapt ze. „Het voelt goed om op deze manier iets bij te dragen aan de democratie en het is ook gewoon gezellig.”

Oma Nelie straalt van oor tot oor. „Ik vind het zo leuk dat we dit met drie generaties doen. Dat maak je niet vaak mee’’, zegt ze. Als een oudere heer wat hulp van zijn vrouw krijgt bij het stemmen grijpt Nelie meteen in. ,,Dat mag niet!” roept ze streng met een grote glimlach. ’’Alles moet eerlijk verlopen.’’

’Ons stembureau’

De familie is goed voorbereid. „We waren al weken bezig met het schema voor het turven van het aantal stemmers en de pauzes”, vertelt Carolien. „Zodra de gemeente mailt dat ze vrijwilligers zoeken, melden wij ons meteen aan.’’

Elisa lacht: ,,Nou, dit jaar had mama al gemaild vóórdat de gemeente überhaupt iets had gestuurd.’’ Carolien grijnst. „Tja, het is inmiddels traditie.”

’Stemmen en buurten’

Tegen de middag zijn er al zo’n 250 stemmers langs geweest. „We houden alles precies bij”, zegt familievriend Ruben terwijl hij zijn lijst laat zien. „We turven met z’n allen, zo weten we of de aantallen kloppen.”

Ondanks de drukke golven blijft de sfeer gemoedelijk. „We kennen bijna iedereen die hier binnenkomt”, zegt Nelie. ,,Dat maakt het juist zo leuk. Het voelt een beetje als stemmen én buurten tegelijk.”

Stemmen tellen ook een strak systeem

Vanavond, als de laatste kiezer is geweest, begint het tellen. Ook dat doen ze samen volgens een strak systeem. „We leggen stapels van twintig, één leest voor, één controleert, één noteert de stem en dan checkt iemand nog of de stem juist is ingevoerd”, zegt Carolien.

Oma Nelie knikt trots. „We doen het al jaren zo en het werkt perfect.”