Unieke dataset onthult dat de vissen in Michigan aan het krimpen zijn

In de binnenmeren van Michigan zijn de vissen in 75 jaar tijd een stuk kleiner geworden.

Uit een nieuwe studie onder leiding van de University of Michigan blijkt dat vissen in Michigan aan het krimpen zijn. Dat concluderen de onderzoekers na de gegevens van bijna 1.500 meren bekeken te hebben. Vooral de jongste en de oudste vissen van meerdere soorten waren in 2020 duidelijk korter dan ze in 1945 waren.

“Klimaatverandering verandert wereldwijd de grootte van verschillende organismen, ook die van de vissen in onze meren,” zegt onderzoeksleider Peter Flood, werkzaam voor de School for Environment and Sustainability (SEAS). “In de meeste gevallen worden de vissen hier kleiner.” De studie verscheen in Global Change Biology.

Unieke dataset

De onderzoekers konden terugkijken tot 1945 dankzij een unieke dataset die al heel lang wordt onderhouden. Jarenlang noteerden veldwerkers op kaartjes hoe lang en oud gevangen vissen waren. Via het online platform Zooniverse hebben vrijwilligers wereldwijd deze papieren kaarten gedigitaliseerd. Daardoor kreeg het team toegang tot een schat aan informatie: 13 verschillende vissoorten konden allemaal ingedeeld worden in verschillende leeftijdscategorieën. De leeftijd wordt trouwens bepaald door naar de schubben te kijken: net als de groeiringen van een boom laten de groeiringen op schubben zien hoe oud een vis is.

Uit de analyse kwamen duidelijke trends naar voren. Voor het onderzoek heeft het team gekeken naar de soort en de leeftijd van een vis en op basis daarvan combinaties gemaakt. Van de 125 combinaties was de gemiddelde lengte in 58 gevallen veranderd. In 46 gevallen werden de vissen kleiner. De grootste afnames waren te zien bij de jongste en de oudste vissen. “De grootste afnames zagen we bij de jongste en bij de oudste individuen,” zegt Flood. “Dat is best zorgelijk: beide groepen zijn buitengewoon belangrijk om de soortpopulatie gezond te houden. Dat is op zichzelf ook weer belangrijk voor het functioneren van het aanwezige ecosysteem.”

Flood legt uit: “roofdieren kunnen alleen eten wat in hun bek past. Als jonge vissen kleiner zijn worden ze makkelijker opgegeten. Dat kan de aanwas van de volgende generaties verminderen.” Flood benadrukt dat ook oudere vissen belangrijk zijn voor het voortbestaan van de soort. “Vissen hebben misschien geen ‘cultuur’ zoals we dat bij mensen zien. Ondanks dat zijn ze best sociaal. Jongere vissen leren vaak van oudere vissen door te kijken naar hoe ze dingen doen.”

Effectiviteit maatregelen

De bevindingen zijn niet alleen belangrijk voor het ecologische onderzoek in de regio. Flood wijst erop dat de resultaten ook belangrijk zijn voor visserijen in Michigan. Zo bepaalt de Michigan Department of Natural Resources (DNR) hoeveel buit een (hobby)visser mee naar huis mag nemen en hoe groot die vissen minimaal moeten zijn. Het kleiner worden van vissen kan dan ook een directe impact hebben op hoe goed de gestelde maatregelen werken. “Onze studie laat zien dat leeftijdsklassen verschillend reageren,” zegt Flood. “Dat is een extra instrument voor natuurbeheerders om de gevolgen van de klimaatveranderingen te verzachten.”

Het team van Flood laat weten nog lang niet klaar te zijn. Voor een volgend onderzoek willen ze de vissencollectie van het Museum of Zoology bestuderen. Hierdoor hopen ze nog verder terug in de tijd te kunnen kijken. Daarnaast hopen ze ook minder bestudeerde soorten te onderzoeken die doorgaans niet interessant zijn voor vissers en daardoor niet vaak worden gevangen.

Dit is trouwens niet het enige onderzoek dat gebruikt maakt van de unieke dataset. SEAS-collega Karen Alofs heeft dezelfde gegevens gebruikt om onderzoek te doen naar de grootbekforelbaars. Zo blijkt die soort het in veel meren zorgwekkend goed te doen. Daarnaast heeft het team van Alofs ontdekt dat meren in Michigan later dichtvriezen, waardoor meer vissen langer blijven leven. Alofs licht toe: “Al deze veranderingen hebben belangrijke gevolgen voor deze ecosystemen.”