‘Als we de wolf tegenkomen, dan zien we wel’, klinkt het op de Heuvelrug

‘Ik zette vanochtend de tv aan om te kijken wat voor weer het zou worden”, zegt Lieke Ridder uit Alphen aan den Rijn, die donderdag met haar tienerdochters aan het wandelen is in de bossen van de Utrechtse Heuvelrug bij de Pyramide van Austerlitz. „Toen zag ik het nieuws over de wolf. Boeien, dachten we. Gaan met die banaan.”

Ridder („van ’t weekend 46 geworden”) en haar dochters Silke (15) en Mijke (17) waren al zeker een jaar niet bij de Pyramide geweest. „We zijn op zoek naar de groene route”. Ze laten zich niet weerhouden door het nieuws dat hier een dag eerder een zesjarig jongetje is besprongen, gebeten en meegesleurd door wat „hoogstwaarschijnlijk” een wolf was. Het dier liet pas los toen omstanders het met stokken sloegen. Het jongetje hield er schaaf- en bijtwonden aan over die gehecht moesten worden.

Diezelfde avond nog scherpten provincie en gemeenten de adviezen aan: ga niet met kinderen het bos in. De Pyramide van Austerlitz, een monument uit de tijd van Napoleon met een grote speeltuin vlakbij, is een van de populairste trekpleisters op de Utrechtse Heuvelrug. Kinderen zijn er weinig, op deze middag in de zomervakantie.

De tieners Mijke en Silke zijn al even lang als hun moeder. „Zo eng zal het niet zijn”, zegt Mijke. Moeder Lieke: „Als we hem tegenkomen, dan zien we wel.” Mijke: „Net als bij een beer, gewoon stilstaan.” Lieke: „Ik ga ervan uit dat ’ie nu niet meer terugkomt.” Silke: „Dat weet je niet.”

De Belgische fietsers Stefaan Callens en Marianne Hugelier hadden nog niets over de mogelijke aanval door de wolf gehoord. Foto Roger Cremers

Revolver

Juist in dit gebied leeft een wolf die mensen en honden aanvalt, ‘probleemwolf’ GW3237(m) die de bijnaam Bram kreeg. De provincie verstrekte eerder deze maand een vergunning om het dier dood te schieten. Of het zesjarige jongetje ook door ‘Bram’ is aangevallen, moet DNA-onderzoek uitwijzen. „We doen momenteel alles om een DNA-spoedanalyse door een daarvoor gecertificeerd laboratorium in binnen- of buitenland te krijgen”, aldus een woordvoerder van de provincie.

Stefaan Callens en Marianne Hugelier (beiden 62) hebben een flink tempo tijdens hun fietsrondje vanuit hun hotel in Amersfoort. Ze komen uit Kortrijk in België. Dat er in dit gebied wolven leven, weten ze. „Ze komen meer voor, net als in België”, zegt Hugelier. Het nieuws over de wolvenaanval in deze bossen horen ze pas als de verslaggever erover vertelt. „Nu is het toch even schrikken”, zegt zij. Haar man Stefaan Callens grijpt theatraal naar zijn broekzak. „Ik pak mijn revolver. Maar serieus: hier waren we niet op voorbereid.”

De Belgische vakantiegangers zijn verbaasd: een wolf pakt toch geen kind? Maar hun plannen voor vandaag veranderen – nee. „We proberen terug bij het hotel te geraken zonder kleerscheuren”, zegt Callens. Hij kijkt op zijn uitgeschreven lijstje met nummers van fietsknooppunten. „We zijn op de helft, nog negentien kilometer te gaan.”

Schuwheid verloren

De aanwezigheid van de wolf in Nederland, een beschermde diersoort, zorgt al jaren voor discussie. Twee wolven die hun schuwheid verloren en zich bedreigend of agressief gedragen tegen mensen, zijn officieel tot ‘probleemwolf’ bestempeld. Dat zijn de eerder genoemde ‘Bram’, die in het landgoed Den Treek-Henschoten leeft waar gisteren het jongetje werd aangevallen, en een mannetje op de Veluwe dat in april een hardloopster aanviel.

Daphne Hulsker (l.) en Klarina Schot. Foto Roger Cremers

Beide wolven mogen worden afgeschoten – de provincies Utrecht en Gelderland verstrekten daar vergunningen voor. Hoewel die vergunningen door dierenbeschermers voor de rechter zijn aangevochten (voor ‘Bram’ gebeurde dat vorige week nog), kregen de provincies gelijk: de risico’s zijn te groot en goede alternatieven voor afschieten ontbreken.

Al sinds de eerste wolvenaanvallen gelden waarschuwingen voor de wolf, zoals: hou honden kort aan de lijn, laat kinderen tot tien jaar niet alleen het bos in gaan en hou ze in het zicht. Dat advies is nu in Utrecht aangescherpt.

Ik begrijp heel goed dat mensen angstig worden. Maar er zijn ook andere oplossingen denkbaar

Natuurlijke habitat

Klarina Schot (38) en Daphne Hulsker (29), wandelend op een zandpad tussen eiken en vogelkers, zeggen vrolijk dat ze zich meer zorgen maakt over het militaire oefenterrein hiernaast dan om de wolf. „Het is de natuur”, zegt Hulsker, nu serieus, „we moeten er mee leren leven.” „Dit is hun natuurlijke habitat”, voegt Schot toe.

Gevraagd of ze begrijpen dat ‘probleemwolven’ mogen worden afgeschoten, aarzelen ze. „Ik vind het lastig”, zegt Schot. „Het is wel hun gebied. Als je hem ziet, moet je zorgen dat je uit de buurt blijft.” Hulsker: „Ik begrijp heel goed dat mensen angstig worden. Maar er zijn ook andere oplossingen denkbaar. Je kunt wolven zenderen, zodat je kan volgen waar ze zijn.” Het lijkt haar nuttig dat gebieden met wolven in de welpentijd worden afgesloten voor bezoekers. „Zodat de wolf weer mensenschuw wordt.”

Moeder Lieke Ridder en haar dochters Silke en Mijke hebben begrip voor de wolf – maar ook voor het besluit om probleemwolven af te schieten. „Ik denk enerzijds: het is de natuur, en de wolf heeft altijd in Nederland geleefd”, zegt Lieke. „Maar het moet niet ten koste gaan van boeren”, zegt Silke. Ze wil zelf melkveehouder worden, er zijn meerdere boeren in hun familie. Lieke: „Honden die een mens aanvallen, worden ook afgemaakt.” Maar zij blijven er kalm onder, ze gaan aan de groene paaltjesroute beginnen. Mijke: „Ik vind het wel prima.” Silke: „Als ik maar blijf leven, vind ik het prima.”

Lees ook

Hoe te handelen als u oog in oog staat met een ‘probleemwolf’? De staatssecretaris weet het