Prinsenkind

In 1951 was ik 4 jaar oud en woonde in Breda tegenover Claudius Prinsen, een legendarische burgemeester van Breda. Ik speelde buiten toen ik naar de tuin aan de overkant werd gelokt, waar een ‘enge’ oudere jongen (9 jaar!) luidkeels riep: „Kom in de tent, kom in de tent, hier kun je lachen voor een cent!” Met een cent in mijn hand kwam ik binnen in zijn eenpersoonstentje, waarna hij een aantal mooie verhaaltjes bij elkaar verzon, een middag die ik me nu nog, als een der vroegste ervaringen, herinner. Ik denk dat ik daarmee een der eerste betalende bezoekers was van Joost.

Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via ik@nrc.nl