Zilvermeeuw

Ongegeneerd onderuitgezakt op de bank bij strandpaal 9. Uitzicht op zee, koffie met gebak, geen wolkje, geen zorgen. Niets dat onze rust verstoort. Tot er een zilvermeeuw brutaal op onze bordjes landt om de laatste, lekkerste, hap weg te pikken. „Wel, ***!” We springen geschrokken overeind en ook de alerte serveerster stuift handenwapperend toe: „Wegwezen, Guus!” Krijsend gaat ie ervandoor. We kijken elkaar aan. „Guus?”, vragen we. „Ja, Guus Meeuwis!”

Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via ik@nrc.nl