Peter Paul Kleinlooh (1972-2024) danste, rapte en wilde jongeren ‘vette shit’ laten doen

De Lutherse Kerk Amsterdam zat vol, toen daar op 5 juli 2024 het Bouwen voor Luther werd gepresenteerd, een boek over de emancipatie van de Amsterdamse lutheranen in de negentiende eeuw, geschreven door Peter Paul Kleinlooh, achterkleinzoon van architect, aannemer en makelaar Carel Bögeholtz (1869-1913). Die speelt een grote rol in het boek. Het was een belangrijk moment in zijn leven, zegt zijn goede vriendin Marina Promes. „Peter Paul had niks met het geloof, maar zijn familie was heel belangrijk voor hem. Met het boek was er een stempel gedrukt, ook naar zijn overleden moeder toe. Zij had ook iets met de familiegeschiedenis willen doen, maar het was er niet van gekomen.”

Kort na de presentatie kreeg Kleinlooh last van zijn schouder en later ook van zijn rug en knieën. Hij was een fanatiek salsadanser die meerdere keren per week op de dansvloer stond, en moest steeds vaker verstek laten gaan. Hij klopte aan bij verschillende artsen, maar keer op keer werd hij naar huis gestuurd met de boodschap dat er niets met hem aan de hand was, zelfs toen hij zoveel pijn had dat hij zijn huis verder niet meer uitkwam.

Pas bij een nacontrole van zijn blaas – in 2022 had hij blaaskanker gehad – kwam aan het licht dat de kanker was teruggekomen en dat er niets meer tegen te doen was. Drieënhalve week na die mededeling overleed hij, op 30 december, zo’n negen jaar na zijn moeder. Zijn vader was jaren daarvoor al overleden.

Eigen platenlabel

Kleinlooh werd geboren als Peter Paul Janssen. Toen hij een jaar was verhuisde hij met zijn moeder van het Duitse Waldshut-Tiengen terug naar haar ouderlijk huis Nijmegen, en later naar het nabijgelegen Berg en Dal, waar een alleenstaande moeder nog een zeldzaamheid was; op de lagere school was Peter Paul het enige kind dat tussen de middag overbleef. Later nam hij de achternaam van zijn moeder aan.

Kleinlooh probeerde, zoals zijn neef Aldrik Kleinlooh zegt „alle hbo-opleidingen”, maar rondde uiteindelijk pas in 2005 een master politieke geschiedenis af aan de Radboud Universiteit. Daarna werkte hij bij onder meer het Rode Kruis, de provincie Noord-Holland, Abvakabo FNV, de Postcode Loterij en als docent maatschappijleer in de jeugdgevangenis. De meeste van die banen had hij niet langer dan een jaar of twee. Aldrik Kleinlooh: „Maar als zijn hart ergens lag, dan was hij in staat een fundament te leggen waar niet alleen hij maar ook anderen op verder konden bouwen.” „Hij was iemand die met zijn charme de gekste dingen voor elkaar kreeg”, zegt zijn vriend Wim van Stiphout.

Op zijn achttiende had Kleinlooh een eigen programma geregeld bij de Nijmeegse radiopiraat Radio Rataplan – Radio Rap a Lot, heette het. Iets later begon hij met samen Jeffrey Sorlury de Nederlandstalige rapgroep Sativa – de naam die wordt gebruikt voor opwekkende wietsoorten – waarmee hij vooral optrad in de regio. Zelf noemde hij zich als rapper Ketama, een Marokkaanse wietvariant.

In 2006 richtte hij met Maurice Broekhoff en Christiaan van Meulebrouck de groep F6 op, vernoemd naar het commando in tekstverwerkingsprogramma WordPerfect om tekst vet te maken. Tot het einde bleven ze muziek maken. In 2023 verscheen, na een aantal cd’s, hun eerste vinylplaat, F12, oftewel: dubbel vet. Kleinlooh had ook een eigen platenlabel, Stuurboord Bakboord Records.

In 2009 – hij woonde inmiddels in Amsterdam – meldde hij zich bij de voorzitter van GroenLinks Amsterdam, Rosalie Smit, en pakte haar direct in met zijn „brutaliteit, onbeschaamdheid en ongelofelijke ontwapenendheid”. Hij schreef mee aan het verkiezingsprogramma en stelde zich verkiesbaar, maar stond te laag op de lijst om in de gemeenteraad te komen. Daarna was hij „niet meer heel actief binnen de partij” volgens Smit, al bleef hij wel politiek betrokken. In 2013 richtte hij een stichting op, net als zijn hiphopgroep F6 geheten, om jongeren en politici met elkaar te verbinden „door ze samen vette shit te laten doen”, zoals hij het Smit uitlegde – zij zou jarenlang de voorzitter zijn.

Zijn goede vriendin Maria (ze wil liever niet met haar achternaam in de krant) leerde hem een jaar daarvoor kennen. Zij was achttien en woonde in de daklozenopvang voor jongeren toen hij daar kwam spreken over politiek. „Hij was heel enthousiasmerend. Hij sprak ons niet belerend toe, maar ging echt het gesprek aan.”

Na afloop raakten ze aan de praat, en vertelde zij hem dat ze rechten wilde studeren. „Zijn eerste reactie was: dat gaat je niet lukken, want je hebt de middelbare school niet afgemaakt. Ik was dat eigenlijk helemaal vergeten, maar op zijn sterfbed vertelde hij me dat hij spijt had dat hij dat had gezegd.” Ondanks die ontmoediging begon ze aan een studie rechten aan de Open Universiteit, en hij stond aan haar zijde. „Avonden heeft hij me zitten overhoren. Rechtsgeschiedenis en staatsrecht, daar heeft hij me echt doorheen gesleept.”

De Political Catwalk van Amsterdam Fashion Week 2015 Foto privéarchief

Political Catwalk

Met F6 organiseerde hij debatten tussen vmbo-scholieren en politici en Political Catwalk, een modeshow waarbij politici als Don Ceder, Sylvana Simons en Mei-Li Vos door jongeren ontworpen kleding droegen. De eerste editie was tijdens de Amsterdam Fashion Week in 2015, de vierde – en laatste– werd in 2019 gehouden in Brussel; na corona werd het lastig nog een show rond te krijgen. Voor het ontwerpen en maken van die kleding werden workshops georganiseerd, waar ontwerpers als Bas Kosters en Aziz Bekkaoui hun medewerking aan verleenden.

Twee jaar geleden begon Kleinlooh, die toen al een boekcontract had bij de Walburg Pers, aan wat zijn laatste baan zou worden: lobbyist voor de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties. Daar leerden ze hem kennen als „een man die wist hoe je mensen moest verbinden”, zoals in het in memoriam op de site staat.

„Dansen zit er voor mij niet meer in jongens”, schreef Peter Paul Kleinlooh op 16 december 2024 in de appgroep waarin afspraken werden gemaakt om naar salsafeesten te gaan. „I leave the group!!” Maar dat betekende vooral niet dat anderen het ook moesten laten. „Just keep DANCING!!!”, waren de woorden waarmee hij afsloot.